Wizz Air: Amsterdam - Boedapest, 17 juli 2006

17 juli 2006
Voor het eerst vliegen met Wizz Air. Het hoort erbij als je een interview met de betreffende maatschappij doet. De eerste ervaring met Wizz Air begon al thuis. Ik had netjes een e-mail gehad met daarin het reserveringsnummer dat ik moest gebruiken om in te checken. Vervolgens crashte m'n computer en was ik de gegevens kwijt. Balen! Een snel telefoontje naar het Poolse callcenter van deze maatschappij en binnen twee minuten had ik de vluchtbevestiging nogmaals in mijn mailbox staan. Prima service!

Wizz Air vliegt drie keer per week (dinsdag, vrijdag en zondag) heen en weer tussen Boedapest en Schiphol. Ik besloot om de vrijdagmiddagvlucht (vertrektijd 17.40) heen te nemen, om vervolgens op zondagmiddag (15.20) de terugreis te beginnen.

Online inchecken is er bij Wizz Air niet bij. Met een reserveringsnummer word je als passagier geacht jezelf uiterlijk veertig minuten voor vertrek te melden in Vertrekhal 3. Het inchecken bij balierij 31 verliep vlot. In een minuut of tien was het afgeven van de bagage gebeurd en kon ik rustig naar Lounge 3 om nog even Hongaarse Forinten en een vette hap bij een bekende haMMMburgerboer te halen.

Om 17.00 begon het boarden van Wizz Air vlucht W6 220. Het toestel, een nieuwe, in paarse kleuren gestoken Airbus A320, kwam net aanrijden op het moment dat al een passagier of honderd bij de deur van gate H4 stond te wachten. De inkomende passagiers werden snel uitgeladen en kort daarna konden mijn medepassagiers en ik het vliegtuig in.

Het vertrekken vanaf de H-pier is toch altijd weer een aparte ervaring. Ten eerste is het een flink eind lopen vanaf de incheckbalie. Lopend door een ijzeren tunnel lijkt er geen eind aan te komen, zo kaal. Geen winkels, geen toiletten, echt low cost dus. De passagiers moeten over het platform lopen om het vliegtuig te betreden. Hierdoor besparen de prijsvechters die gebruik maken van deze pier (zoals easyJet, bmi baby en Wizz Air) een leuk bedrag aan luchthavenkosten, en daar kan je als passagier weer van profiteren door middel van lage ticketprijzen.

Aan boord was het rennen om een goed plekje. Wizz Air hanteert geen vaste stoelnummers, dus het is altijd weer een verrassing waar je komt te zitten. Ik vond een plekje op de achterste rij. Een slechte keuze, zo bleek. De rugleuningen op deze rij (rij 30 voor de statistieken) zitten tegen de wand van de toiletten aan en kunnen dus niet naar achteren. De lederen stoelen zitten op zich prima, maar de ruimte (zowel beenruimte als de ruimte tussen de passagiers) is niet om over naar huis te mailen.

Zelfs voor een goedkoop ticket vind ik vooral de beenruimte erg minimaal. Voor een man van 1.83, wat toch een gemiddelde lengte is, vind ik dat toch wel wat meer beenruimte mag worden vrijgemaakt. Ik moest m'n knieën twee kanten op buigen om niet in de rug van de meneer voor me te zitten. Nog een geluk dat ik aan het gangpad zat, waar ik mijn benen nog enigszins kwijt kon. De vlucht was volgeboekt (180 passagiers), waardoor ook de twee stoelen naast me bezet waren. Zoals gezegd, niet al teveel ruimte tussen de individuele passagiers, maar ik had weer het geluk dat er twee leuke dames naast me zaten. Op zo'n moment neem je de krappe ruimte toch graag voor lief.

Om terug te komen op het vliegtuig zelf, in de stoelzak voor me was wel een safetycard aanwezig, maar het inflight magazine ontbrak. Bovendien was het toestel niet goed schoongemaakt, getuige het afval dat zich nog in de stoelzak bevond. De aanwezige safety card heb ik goed doorgelezen, aangezien de veiligheidsinstructie vanaf mijn stoel niet te zien was. Ook niet te horen trouwens, want het Hongaars-Engels van de cabinebemanning had net zo goed Swahili kunnen zijn. Om 18.00 stonden we op de kop van de Polderbaan en gooide de cockpitbemanning het gas open. Nog even zwaaien naar de vliegtuigspotters en op naar Boedapest!

De service aan boord was minimaal, maar dat is één van de eigenschappen van een prijsvechter. Je koopt een ticket en alles wat daar nog bij komt kost geld. De cabinebemanning, die bestond uit twee stewardessen en een mannelijke purser, kwamen langs om eten en drinken te verkopen. Ik bestelde een flesje water (550 Forint), en wilde die blijkbaar met oud geld afrekenen. De briefjes van 100 en 50 zijn reeds vervangen door muntjes, maar dat wist ik dus niet. De cabinebemanning loste het valutaprobleem echter snel op. De briefjes werden gewoon geaccepteerd, en de purser bood zelfs aan om mijn overige oude briefjes om te wisselen voor muntjes. Netjes!

Inflight entertainment was niet aanwezig, tenzij de uitgelaten vakantiegangers voor me als vermaak door Wizz Air waren ingehuurd. Ik probeerde nog kort op mijn laptop te werken, maar door de krappe ruimte zat het toetsenbord in mijn maag. Niet handig.

Om toch het inflight magazine onder ogen te krijgen leende ik er eentje van een andere passagier. Mijn conclusie: erg leesbaar. De artikelen in Wizzit, zoals het magazine heet, zijn in zowel Engels, Hongaars als Pools gedrukt. Het blaadje heeft dezelfde kleuren als de buitenkant van het toestel, namelijk paars en magenta (zo stond te lezen in het boekje, ik ben niet zo thuis in de verschillende tinten paars). De kleuren komen overigens ook terug in de wanden, stoelen en gordijntjes.

Wat me opviel is dat er niet van die stoffen doekjes over de hoofdleuningen zitten. Misschien is dit uit kostenbesparing gedaan, maar ik vind het altijd wel even zo fris als dat soort doekjes wél aanwezig is. Bovendien kun je daar als maatschappij je logo op drukken, waardoor je als passagier goed onthoudt waar mee je vliegt. Sommige maatschappijen laten er trouwens ook reclame op drukken.

Na een vlucht van 1 uur en 45 minuten landden we op Boedapest Ferihegy Airport. Het vliegveld is verdeeld in Terminal 2A en 2B (reguliere vluchten) en Terminal 1, waar de low cost vluchten, sportvliegtuigjes en vrachtkisten worden afgehandeld.

De paspoortcontrole verliep spoedig en om 20.00 stond ik buiten in de ondergaande zon.

Oordelend over deze vlucht zou ik een 7 willen geven. De cabinebemanning is verzorgd en attent, en voor het geld dat je ervoor neertelt kom je prima op je bestemming. Minpunten zijn de krappe ruimte en de hier en daar ongeordende cabine.

Klaas-Jan van Woerkom, redacteur Luchtvaartnieuws.nl

Dit vluchtverslag maakt onderdeel uit van een serie artikelen over Low Cost Carriers. om meer te lezen over deze special van Luchtvaartnieuws.nl
Copyright Reismedia BV 2024 - Cookieinstellingen