SCHIPHOL - "We zijn wat aan de late kant", zegt grondwerktuigkundige (GWK) Osmel Juliana, terwijl hij zijn Ford Connect naast een Airbus A319 van het Britse bmi parkeert. "Misschien heeft de tankdienst al in de cockpit gevraagd hoeveel brandstof er mee moet. Meestal doe ik dat zelf." De GWK van Nayak Aircraft Services loopt in rap tempo de trap op en betreedt de 'slurf' die het vliegtuig met de terminal verbindt. In het luchthavengebouw wachten de passagiers van vlucht BD105 op de omroepstem die hen zal vertellen dat het vliegtuig gereed is voor instappen.

"Hoeveel brandstof wil je meenemen?", vraagt Osmel aan een van de bmi-piloten. "Zeven ton", is het korte antwoord. De first officer van het voormalige British Midland neemt nog een paar happen van zijn vliegtuigmaaltijd en heeft verder geen vragen of opmerkingen voor de GWK. Osmel daalt de trappen naar het platform af en begint aan zijn rondje om het toestel. Hij opent het klepje van de brandstofdisplay en constateert dat de computer is ingesteld op 4,9 ton kerosine. Met een vlugge handbeweging past hij het cijfer aan en de gewenste 7,0 verschijnt op het scherm. Terwijl de liters kostbare brandstof de tanks van de Airbus in stromen, neemt de met zaklamp gewapende Osmel het vliegtuig onder de loep. kan."

Lees het vervolg van het verhaal.