Aan alles komt een eind, dus ook aan onze vakantie. We zouden om 13.15 in ons hotel opgehaald worden, maar we besloten voor die tijd nog even bij Elle te lunchen. Zij verkocht Hollandse frikadellen en Van Dobben kroketten en omdat we niet veel vertrouwen in het vliegtuigeten hadden, besloten we ons in ieder geval goed voorbereid op de terugvlucht te richten. Dat er even later op Bonaire een wolkbreuk zou losbarsten, waardoor wij drijfnat in het hotel terugkwamen, was even niet gepland.

Desalniettemin kwamen de kofferbus (een truck met open laadbak) en het personenbusje precies op tijd voorrijden. De koffers gingen in de laadbak en werden afgedekt met een zeiltje en wij gingen in het personenbusje naar het vliegveld. Daar was Arkefly wel aan het inchecken begonnen, maar het ging niet echt snel. Het bleek dat veel mensen toch meer aan bagage hadden meegenomen dan dat ze mochten en die moesten allemaal bijbetalen.

Wij mochten nu 35 kilo per persoon mee nemen en daar kwamen we lang niet aan. Officieel kon er tot 14.30 ingecheckt worden, maar er waren genoeg mensen die veel later zijn ingecheckt. We wachtten in de wachtruimte, dronken nog koffie en zagen om 14.50 het Arke-toestel landen. Op dat moment begon op Bonaire het preboarden. Iedereen moest een deel van zijn boardingpass inleveren en kreeg ter vervanging hiervan een smal oranje strookje met de letters PRE erop. Op het moment dat we dan echt aan boord mochten, ging de deur open, leverde je je oranje strookje weer in, liep naar het toestel, moest daar het achtergebleven deel van je boardingpass weer laten zien en dan kon je naar je zitplaats.

Ondertussen werd het toestel (de OR 370 een 767-300 met winglets) volgetankt en om iets na half vier was alles gereed. We konden en mochten weg van de gate en kozen om 15.45 (een half uur eerder dan volgens schema zou moeten) het luchtruim. Heerlijk dat je toch eerder weg bent! We kregen meteen wat te drinken (water, sapje, bier of wijn) en daarna kwam men ook nog twee keer langs met koffie of thee. Inmiddels werd het eten geserveerd en kon je kiezen uit pasta of kip. Dochter koos de pasta, man en ik de kip. Nou, zowel man als dochter hebben het bakje alleen maar open gemaakt en meteen dichtgedaan; ik heb de kip nog opgegeten, maar ik twijfel heel erg of het ook kip was. Qua structuur en kleur zou ik zeggen dat het vlees bief was, maar anders hebben ze de kip eerst aardig mishandeld voordat hij verwerkt werd tot dit eten.

Inmiddels werden er ook verzorgingssetjes uitgedeeld. Nu zat er alleen een gezichtsmaskertje, sokken en oordopjes in, maar met vooral de kou op de grond van het toestel vonden de sokken gretig aftrek! Dochterlief die handig dacht te zijn door Birckenstocks aan te trekken (inderdaad, daar kan je alleen met blote voeten in) had al snel alle drie paar sokken over elkaar aangetrokken om het nog warm te krijgen. Op plek 8C deed het geluid van het entertainment het niet, dus mijn man kreeg een portable dvd-speler. Daarop stond echter niet de film The A-team die hij zo graag had willen zien en toen ik de film Princess en Frog had gezien, wisselden we van stoel. Ik keek toen de film Knight and Day en ik kon gewoon de airshow opzetten op het scherm zonder geluid. Eigenlijk wel een prettige combinatie.

Ook kwam men nog langs met sapjes, water, bier en wijn. Dochter en man wilden wel wat anders drinken en daar moest natuurlijk weer voor betaald worden! Bij Arke mag je de hele vlucht dus straaldronken worden door gratis bier of wijn, maar blikjes frisdrank moet je betalen! Vind ik wel vreemd. En pas op dit moment begon de crew met het opruimen van de overblijfselen van het eten! Dat is dus aardig aan de late kant. Ook vond ik het heel ergerlijk dat de crew blijkbaar nog niet geslaagd was voor de cursus “Karretje door vliegtuig rijden”. Vooral bij onze rij hing het karretje vast in het opstaande randje bij de stoelen. En dat gebeurde niet één keer, nee dat gebeurde bij ieder karretje dat langs kwam.

De vlucht verliep rustig en dit keer kregen we niet eens te maken met lichte turbulentie. Zo’n twee uur voor aankomst op Schiphol (en met de flinke staartwind die we hadden, bleek dat rond 5 uur in de ochtend te zijn) ging men nog langs met het Arkecafé. Velen hadden het warme eten laten staan, dus de tosti’s en saucijzenbroodjes werden gretig besteld. Hoe het mogelijk is, weet ik niet, maar zelfs dat weet men niet goed te serveren! De saucijzenbroodjes waren niet eens helemaal warm! Maar ja, wie weet hoe lang je nog moet wachten als je daar wat van zegt, dus ze werden wel opgegeten!

Om 6.55 uur (ruim 1,5 uur voor schema landingstijd) kwamen we op Schiphol aan. Het duurde heel lang eer de slurf aan het toestel werd gekoppeld. De piloot deelde dan ook mee dat het wachten was op mensen van de afhandeling en dat we het toestel nog niet konden verlaten. Ik zag, à la Disneyfilms, al meteen mensen vanuit een toestel op de grond vallen en begon te grinniken. Toen de slurf wel was aangekoppeld, ging de deur nog niet open. Nee, eerst kwam nog even de mededeling dat we onze paspoorten open in de rechterhand moesten houden en alle bagage in de linkerhand.

Op het moment dat je naar buiten gaat, weet je ook waarom: Bello, de snuffelende hasjhond, loopt aan de linkerkant langs je tassen. Hij was op de onze zeer snel uitgekeken! Vervolgens moesten we langs een hele rij van douane en marechaussee en volgde de ene paspoortcontrole de volgende op. “Bent u ook op Curaçao geweest?” vroeg een douanebeambte aan mij. Het toestel van Arkefly komt namelijk vanaf Curaçao naar Bonaire toe. Even had ik zin om te reageren met een “Dat ziet u toch aan de stempels? Die van Bonaire staan naast die van Curaçao” maar ik besloot het te laten bij een “Ja, eerst een weekje Curaçao en toen nog een paar dagen Bonaire” en kon doorlopen.

Daarna naar band 18 (dat is één van de twee afgesloten banden) om de koffers op te halen. Natuurlijk waren onze koffers weer zo’n beetje als laatste op de band terecht gekomen, terwijl bijna alle andere mensen die op Bonaire opstapten al lang en breed in de volgende wacht rij stonden. Ook wij gingen met onze koffers weer in de rij voor het volgende scanapparaat en konden uiteindelijk bij de douane doorlopen. Om 8 uur, een uur nadat we geland waren, konden we ons bij de STA-balie melden om naar huis te worden gebracht. Eigenlijk ging alles dan toch nog veel sneller dan dat we van tevoren hadden gedacht.

P. de Vries