Terug van een paar dagen Guernsey via de wekelijkse charter naar Rotterdam Airport. Vluchtje van anderhalf uur en van kleine luchthaven naar kleine luchthaven. Zou dus een redelijk snel proces moeten zijn. Maar helaas…


Om 9.00 uur stonden we op de luchthaven om in te checken voor vlucht VG242, die om 10.10 uur zou vertrekken. Voor de rij van vijftig passagiers was welgeteld één incheckbalie beschikbaar, waar de instapkaarten handmatig werden uitgeschreven. Een karweitje dat uiteindelijk ruim een uur zou duren.

Terwijl de rij langzaam richting de desk schoof, richtten angstige ogen zich ineens op het scherm in de vertrekhal: vertraagd tot 14.00 uur. Een slaak van boze geluiden ging door de groep. Meer dan vier uur wachten dus.

Bij het inchecken gaf de dame achter de desk elke passagier een coupon van vijf GBP, te besteden in de luchthavenbistro. Daar werd echter al snel duidelijk dat men niet dagelijks veel koffie en broodjes verkocht, want de vitrines waren vrijwel leeg en zouden dat ook de hele dag blijven.

Na een half uur werd namelijk duidelijk dat 14.00 uur wat te optimistisch was ingeschat. De nieuwe vertrektijd zou uiteindelijk 16.00 uur en later zelfs 17.00 uur worden. Navraag aan de incheckbalie leerde dat niets vast stond, en dat het verlaten van de luchthaven om bijvoorbeeld in de tussenliggende uren iets anders te gaan doen geheel op eigen risico was. Mocht het toestel eerder komen, dan zouden we die kunnen missen als we nog ergens in een museum stonden.

Lange uren braken aan. Vliegtuigen kijken is even leuk, maar niet op een kleine luchthaven als Guernsey, waar verder niet veel te doen is. Het aanbod aan entertainment bestaat uit twee slecht gevulde souvenirwinkeltjes, wat autohuurbedrijven en bovengenoemd luchthavencafé waar alles ‘carefully selected’ is. Juist.

<img src=" http://www.luchtvaartnieuws.nl/pictures/maps/gci-rtm.jpg " alt="Foto: Great Circle Mapper "/>

Na een paar uur boeken lezen, muziek luisteren en in een stoel hangen klonk door de luidspreker dat het toestel om 16.20 zou binnenkomen en dat er opnieuw bonnen van vijf GBP mochten worden gehaald voor een drankje. ‘Haal maar een biertje’, zei de dame achter de balie. Dat ging dus niet, want de coupons golden niet voor alcohol. Na enkele boze blikken werd er dan toch aarzelend een flesje Souvignon Blanc tevoorschijn getoverd met vijf glazen, voor ons gezelschap.

Toen het toestel eindelijk landde renden alle passagiers enthousiast richting veiligheidscontrole. Daarna bleek dat het boarden toch niet zo snel ging als verwacht. Ruim een uur in een broeierige wachtruimte later konden de inmiddels behoorlijk geïrriteerde passagiers, die hun grieven luidkeels kenbaar maakten aan de dienstdoende puber bij de gate, aan boord van de Fokker 50.

Op de service aan boord overigens niets aan te merken. CityJet heeft een naam hoog te houden als het gaat om zitcomfort (de lichtlederen stoelen zagen er prima uit) en catering. Kort na de start om 18.00 uur (inmiddels bijna acht uur na schematijd) kwamen drankjes en broodjes langs, bezorgd door de attente cabinebemanning. De captain verontschuldigde zich namens CityJet voor het oponthoud, volgens hem omdat er een toestel met pech stond. Rond 20.30 uur lokale tijd cirkelde de Fokker over het centrum van Rotterdam en korte tijd later landde het toestel op Rotterdam The Hague Airport.

Mijn oordeel over deze vlucht: een 4. De vlucht zelf was op zich prima, niets op aan te merken. Maar de urenlange vertraging op zo’n kort stukje en het uitblijven van enige communicatie naar de passagiers was werkelijk beneden alle peil en hoort zeker niet thuis bij CityJet.

K.J. van Woerkom