Hoewel Iberia op vluchten vanuit Nederland naar Ecuador meestal goedkoper is, koos ik deze keer voor een goedkoper Air Miles-ticket van de KLM. Bij het inchecken op Schiphol, tweeënhalf uur voor vertrek, bleek vlucht KL0753 overboekt. Dat betekende dat ik weliswaar een instapkaart kreeg, maar zonder stoelnummer. Met andere woorden; het was niet zeker dat ik deze avond nog zou vliegen.
Nadat ik me een uur voor de vertrektijd meldde bij de gate kon ik gelukkig gewoon mee. De instapprocedure verliep vrij vlot, maar toch vertrokken we een uur te laat omdat er nog een aantal passagiers van overige vluchten op Schiphol moest aankomen. Bovendien was een passagier om veiligheidsredenen geweigerd en moest zijn of haar bagage eerst van boord gehaald worden.
Uiteindelijk vertrok de vrijwel volle MD-11 (registratie PH-KCD) precies een uur later dan de schematijd om 00.35 uur. Wat me tegenviel was dat de aankondigingen niet in het Nederlands plaatsvonden en alleen in het Engels en Spaans. Volgens de purser ‘vanwege het geringe aantal Nederlandstalige passagiers’.
Al snel werd een maaltijdje geserveerd in een kartonnen doosje. Dit vond ik wat tegenvallen: een soort van pizzabroodje, een Italiaanse salade, tropische vruchten en een puddinkje. Verder werd er twee keer een ontbijt geserveerd; het eerste, vlak voor de tussenlanding op Bonaire, was lekker. Het tweede McDonalds-achtige ontbijt (tussen Bonaire en Guayaquil) kreeg ik niet naar binnen.
Maar afgezien van het eten vond ik het een goede vlucht. Er werden een paar aardige films vertoond en het personeel is over het algemeen een stuk vriendelijker dan bij bijvoorbeeld Iberia. Met name het cabinepersoneel dat in Bonaire aan boord kwam deed erg zijn best om het de passagiers naar de zin te maken. Overigens was vanaf dat moment het Nederlands weer de eerste voertaal aan boord van het vliegtuig.
Het uur vertraging bij vertrek vanaf Schiphol werd tijdens een verkorte tussenstop op Bonaire ingehaald. Precies op schematijd, om tien over zes ´s ochtends, landden we op de gerenoveerde luchthaven van Guayaquil.
Cijfer voor deze KLM-vlucht: 7,5
N.V. (Naam afzender is bekend gemaakt aan de redactie van Luchtvaartnieuws)
Nadat ik me een uur voor de vertrektijd meldde bij de gate kon ik gelukkig gewoon mee. De instapprocedure verliep vrij vlot, maar toch vertrokken we een uur te laat omdat er nog een aantal passagiers van overige vluchten op Schiphol moest aankomen. Bovendien was een passagier om veiligheidsredenen geweigerd en moest zijn of haar bagage eerst van boord gehaald worden.
Uiteindelijk vertrok de vrijwel volle MD-11 (registratie PH-KCD) precies een uur later dan de schematijd om 00.35 uur. Wat me tegenviel was dat de aankondigingen niet in het Nederlands plaatsvonden en alleen in het Engels en Spaans. Volgens de purser ‘vanwege het geringe aantal Nederlandstalige passagiers’.
Al snel werd een maaltijdje geserveerd in een kartonnen doosje. Dit vond ik wat tegenvallen: een soort van pizzabroodje, een Italiaanse salade, tropische vruchten en een puddinkje. Verder werd er twee keer een ontbijt geserveerd; het eerste, vlak voor de tussenlanding op Bonaire, was lekker. Het tweede McDonalds-achtige ontbijt (tussen Bonaire en Guayaquil) kreeg ik niet naar binnen.
Maar afgezien van het eten vond ik het een goede vlucht. Er werden een paar aardige films vertoond en het personeel is over het algemeen een stuk vriendelijker dan bij bijvoorbeeld Iberia. Met name het cabinepersoneel dat in Bonaire aan boord kwam deed erg zijn best om het de passagiers naar de zin te maken. Overigens was vanaf dat moment het Nederlands weer de eerste voertaal aan boord van het vliegtuig.
Het uur vertraging bij vertrek vanaf Schiphol werd tijdens een verkorte tussenstop op Bonaire ingehaald. Precies op schematijd, om tien over zes ´s ochtends, landden we op de gerenoveerde luchthaven van Guayaquil.
Cijfer voor deze KLM-vlucht: 7,5
N.V. (Naam afzender is bekend gemaakt aan de redactie van Luchtvaartnieuws)