De hierboven aangekondigde vertrekdatum, 8 oktober, was niet de datum waarop ik eigenlijk met twee vrienden naar Larnaca (Cyprus) zou vertrekken. Vol frisse moed en zin in de zon op een Mediterraan eiland ontmoetten we elkaar vrijdagmorgen de 7e, de oorspronkelijke dag van vertrek, op Schiphol. Wel met enige twijfels of de vertrektijd van 12.00 uur wel gehaald zou worden, gezien de consternatie op donderdag als gevolg van mist en een vliegtuigbom. De vlucht zou worden uitgevoerd met Helios Airways. Inderdaad, de maatschappij die in augustus een Boeing verloor door een crash, waarbij alle inzittenden omkwamen.

Al snel werd duidelijk dat het toestel vertraagd was. Een paar uur minder vakantie dus. En dat op een dag die je - met 12.00 uur als vertrektijd - toch al bijna als verloren beschouwen kan. Een paar uur later: vlucht geannuleerd. Bij de balie van de touroperator hadden de dames nog enige hoop: misschien komt er vandaag alsnog een vliegtuig of kunnen we u overboeken op een andere vlucht. Weer een paar uur later: vandaag geen vertrek meer, morgen (zaterdag) om 14.00 uur gaat er een extra vlucht. U kunt gebruik maken van het Ibis-hotel op Schiphol om de pijn te verzachten.

Dat betekende opnieuw een verkorting van de vakantie. Met een onveranderde vertrekdatum en vertrektijd (vrijdag de 14e om 07.30 uur) wordt een achtdaagse vakantie plotseling tot slechts vijf dagen teruggebracht.

Uiteindelijk op tijd vertrokken met Menajet, een maatschappij uit Libanon die door Helios gevraagd was de extra vlucht uit te voeren. Het toestel, een Airbus A320, zag er van buiten nog goed uit en ook van binnen viel het niet tegen. Over de beenruimte verbaasden we ons zelfs in positieve zin. Het Libanese cabinepersoneel was iets minder aanlokkelijk, wat uitvoerende werkzaamheden betreft dan. De vijf dames deden alleen het hoognodige, en dat vaak ook nog met een gelaatsuitdrukking van ‘tja, wij moeten dit ook maar hoor’. Meer plezier hadden ze toen ze gezellig op de voorste rij plaatsnamen. Hun gelach moet erg frustrerend geweest zijn voor een dame plus aanhang in de rij erachter. De klagerige dame had nogal opzichtig haar onvrede geuit over het feit dat zij niet bij het raam op de voorste rij mocht plaatsnemen. Maar de Libanese stewardessen waren onverbiddelijk en stonden ‘hun’ vrije zitplaatsen niet af.

Tijdens de vakantie hoorden we van familie dat een van de twee nog overgebleven eigen vliegtuigen in de vloot van Helios om technische redenen aan de grond gehouden werd. Vliegangst kennen we niet, maar we hielden er om die reden al wel rekening mee dat we opnieuw niet met de Cypriotische maatschappij zelf zouden vliegen.

Dat vermoeden werd bevestigd toen we vrijdag 14 oktober plaatsnamen in een Airbus A319 van het Egyptische Lotus. De beenruimte was een stuk minder, de stoelen niet bepaald comfortabel. Aan boord vier stewards en een stewardess, van zowel Egyptische als Griekse komaf. De onderlinge communicatie verliep dan ook in steenkolen Engels. Wel schermpjes aan boord waarop de vluchtgegevens en de vliegroute getoond werden. De Airbus heeft vermoedelijk ooit voor het inmiddels failliete Swissair gevlogen, want de naam en het logo van die maatschappij verschenen nog vrolijk om de zoveel tijd op het scherm.

Cijfer voor de heenreis (vertraging niet meegerekend): 6,5. Voor de vlucht met Lotus/Helios kan er niet meer dan een heel klein zesje af.

De naam en het emailadres van de afzender zijn bij de redactie bekend.