Een korte vlucht van het grote eiland van Hawaii naar Oahu. Slechts ongeveer 300 kilometer in 45 minuten. Aloha Airlines klinkt erg exotisch, maar is gewoon een low cost carrier in een Hawaiiaans jasje. Men vliegt met antieke toestellen (de eerste generatie Boeing 737, waarvan de eerste rond 1965 al rondvloog!). Vervolgens is het freeseating aan boord, net als bij Ryanair en easyJet.
Het boarden begint keurig op tijd en gebeurt in groepen zoals op de boardingcard vermeld staat. Ik zit in boardinggroep 3. Bij binnenkomst in het toestel blijkt stoel 1F nog vrij, en ga ik daar zitten. Helaas is er geen ruimte meer in de kleine bagagebakken voor mijn tas, dus die gaat alsnog het ruim in. Wel goede beenruimte op de eerste rij.
We vertrekken op tijd, waarbij het me opvalt dat het motorgeluid eigenlijk wel meevalt voor zo'n oud toestel. Misschien zitten er toch moderne motoren in de ouderwetse motorgondels?
We vliegen een mooie route langs de oostkust van Big Island, via Maui en Molokai naar de zuidkust van Oahu. De skyline van Honolulu en Waikiki is duidelijk zichtbaar. En als begeleiding van dit 'inflight entertainment' krijgen we ook nog iets te drinken.
Met een grote bocht landen we vervolgens keurig op tijd op het vliegveld van Honolulu.
Helaas duurt het even voor de bagage er is, anders kun je binnen 2 minuten van het vliegtuig naar buiten de terminal wandelen. Er is immers op zo'n binnenlandse vlucht geen enkele security check na aankomst.
Cijfer: 6
R. Timmermans
Nawoord 1: Aloha Airlines, al tientallen jaren een belangrijke carrier van en naar Hawaii, is in mei 2008 opgehouden te bestaan.
Nawoord 2: Pas een paar weken na deze vlucht besefte ik dat ik dezelfde route, dezelfde maatschappij en het zelfde type toestel had gevlogen van de beroemde 'rampvlucht' van Aloha Airlines in de jaren '80, waarbij men onderweg een groot deel van het dak van een 737-200 verloor, maar toch nog veilig kon landen.
Het boarden begint keurig op tijd en gebeurt in groepen zoals op de boardingcard vermeld staat. Ik zit in boardinggroep 3. Bij binnenkomst in het toestel blijkt stoel 1F nog vrij, en ga ik daar zitten. Helaas is er geen ruimte meer in de kleine bagagebakken voor mijn tas, dus die gaat alsnog het ruim in. Wel goede beenruimte op de eerste rij.
We vertrekken op tijd, waarbij het me opvalt dat het motorgeluid eigenlijk wel meevalt voor zo'n oud toestel. Misschien zitten er toch moderne motoren in de ouderwetse motorgondels?
We vliegen een mooie route langs de oostkust van Big Island, via Maui en Molokai naar de zuidkust van Oahu. De skyline van Honolulu en Waikiki is duidelijk zichtbaar. En als begeleiding van dit 'inflight entertainment' krijgen we ook nog iets te drinken.
Met een grote bocht landen we vervolgens keurig op tijd op het vliegveld van Honolulu.
Helaas duurt het even voor de bagage er is, anders kun je binnen 2 minuten van het vliegtuig naar buiten de terminal wandelen. Er is immers op zo'n binnenlandse vlucht geen enkele security check na aankomst.
Cijfer: 6
R. Timmermans
Nawoord 1: Aloha Airlines, al tientallen jaren een belangrijke carrier van en naar Hawaii, is in mei 2008 opgehouden te bestaan.
Nawoord 2: Pas een paar weken na deze vlucht besefte ik dat ik dezelfde route, dezelfde maatschappij en het zelfde type toestel had gevlogen van de beroemde 'rampvlucht' van Aloha Airlines in de jaren '80, waarbij men onderweg een groot deel van het dak van een 737-200 verloor, maar toch nog veilig kon landen.