Toch kruisen mijn werk en mijn passie elkaar vaker dan u wellicht denkt. Want hoewel de luchtvaart tot de best gereguleerde sectoren ter wereld behoort, gaat er soms iets mis. Een beschonken piloot, een onderhoudscheck die net te laat plaatsvindt, drones die overlast veroorzaken. Meestal volgt in de wereld van de luchtvaart dan een onderzoek, een rapport, een leermoment en een procedure om herhaling te voorkomen. Maar in sommige gevallen, de iets extremere, raakt er dus iemand in een toga betrokken.

Dan wordt het strafrecht. De Inspectie Leefomgeving en Transport, de Onderzoeksraad voor Veiligheid en het Openbaar Ministerie bekijken hetzelfde incident elk vanuit hun eigen perspectief. De één wil begrijpen, de ander verbeteren, en de derde bepaalt of er sprake is van verwijtbaar gedrag dat strafrechtelijk moet worden onderzocht. Voor de betrokkenen is dat vaak een harde overgang: wat voor hen voelt als een menselijke fout, kan in juridische taal ineens worden gezien als een potentieel misdrijf.

De stap van cockpit naar rechtbank is dus niet alleen juridisch groot, maar ook persoonlijk. Van een cultuur waarin leren en veiligheid centraal staan, naar een wereld waarin verantwoordelijkheid en schuld worden gewogen. En precies daar, in dat snijvlak tussen luchtvaart en recht, ligt mijn fascinatie. En mijn specialiteit.

In deze maandelijkse column neem ik u mee naar dat grensgebied: waar luchtvaart en strafrecht elkaar raken. Van incident tot jurisprudentie, van regelgeving tot de vraag wat ‘schuld’ eigenlijk betekent wanneer beslissingen in seconden moeten worden genomen. Ik bespreek de actualiteit van de dag - van een piloot die te diep in het glaasje keek tot drones die het luchtruim platleggen - maar steeds met de strafrechtelijke bril op. Wat betekent zo’n gebeurtenis in juridische zin? Wanneer wordt een vergissing een overtreding, en wanneer wordt onvoorzichtigheid een misdrijf? Niet om met het vingertje te wijzen, maar om u, de lezer, inzicht te geven. Want wie begrijpt hoe juristen denken, begrijpt beter waarom bepaalde lijnen worden getrokken, en waarom ze soms verschuiven.

Luchtvaart en strafrecht lijken mijlenver ver van elkaar te staan, maar uiteindelijk doen we hetzelfde: scherp blijven, procedures volgen en hopen dat niemand turbulentie veroorzaakt. Alleen de werkplek verschilt.