Na een hele tijd niet meer in een grote kist gevlogen te hebben was het 24 augustus weer zover. Lekker op vakantie naar Fortaleza, Brazilië. We vlogen met Martinair (vlucht MP 927) dus vooraf hadden we het gevoel dat het een leuke vlucht zou worden. De vertrektijd was 12:10 uur. We moesten ons drie uur voor vertrek melden dus dan moet je midden in de spits naar Schiphol. De trein maar gepakt en voor de zekerheid ook maar een trein eerder. We willen namelijk wel bij het raampje zitten.

Om half 9 dus bij de incheckbalies. Helaas heeft Martinair ook bedacht om maar wat extra geld te vragen voor de brandstof dus dat mogen we eerst aftikken. Gelukkig is er 3,5 uur voor vertrek toch al een incheckbalie open zodat we als één van de eerste een plekje uit kunnen zoeken. Lekker aan de linkerkant op rij 10. Zoals meestal loop ik dan terug naar de Burger King in de stationshal. Maar ja om nou om 9 uur aan de hamburgers te gaan is iets te veel voor mij.

Lekker bakkie koffie gehaald en een broodje. Om een uur of 10 eens door de douane waar het al druk begon te worden dus bijna een half uur later lopen we de Tax-free zone in. Een vriendin van me werkt daar dus even haar personeelskorting misbruiken voor een lekker geurtje. Dan nog even snel wat eten en door naar de gate, helemaal aan het einde op de Golf pier.

Daar begint na een paar minuten altijd één van de leukste dingen: Het boarden begint. Iedereen wil als eerste dat ding in. Het is nog net geen vechtpartij maar veel scheelt het niet. Iedereen heeft al een plekje toegewezen gekregen dus ik snap het echt niet hoor.

Als één van de laatste ga ik dan ook maar naar binnen. Omdat ik zelf ook een vliegbrevet heb (helaas alleen voor kleine kisten) wil ik nog even kijken in de cockpit. Dat mag en daar maak ik kennis met de minst vriendelijke cockpitbemanning aller tijden. Oké we gaan bijna weg maar zo erg als dit heb ik nog nooit meegemaakt.

Snel dus maar door naar m'n plekje en heb nog genoeg ruimte in de bakken om mijn handbagage kwijt te kunnen. Vrij snel daarna kregen we de pushback en begon de altijd vreselijke safety video. Vind het erg jammer dat ze het niet meer zelf doen. Was altijd erg lachen.

Via de Alfa taxiway mogen we naar baan 24. Gelukkig niet helemaal naar de Polderbaan. We mogen direct oplijnen dus ik denk dat gaat goed. Komt de piloot direct al met de mededeling dat er nog twee intersection tack-off's voor ons zijn. Maar ja na een minuutje of 5 mogen we dan toch. We hebben een Gorlo departure dus we vliegen een stukje rechtuit om daarna een rechterdraai te maken langs Leiden, vliegveld Valkenburg en Den Haag. Perfect te zien vanuit de linkerkant waar we zitten.

Daarna doorklimmen naar Flightlevel 310 waar we helaas boven een dikke laag bewolking zitten. Daarna maken we kennis met de bemanning die al bijna even vriendelijk is als de cockpit crew. Eerst krijgen we wat drankjes en een soort zoutje wat ik nog nooit gezien heb maar eigenlijk best wel lekker is. Daarna worden de koptelefoontjes verkocht. Gelukkig heb ik er één meegenomen van één van de vorige vluchten. Zonder ook maar iets te zeggen rennen ze door het gangpad heen en eigenlijk niemand heeft in de gaten dat ze verkocht werden.

Direct daarna krijgen we een paar broodjes en vrij snel daarna wordt de maaltijd uitgeserveerd. We hebben de keuze uit vis en vlees. Ik kies voor de vis en naast me wordt gekozen voor vlees. Vaak krijg je van dat voer wat amper de naam eten mag hebben maar hier krijgen we iets voor ons wat perfect te eten is. Soort witvis met een lekker sausje, aardappelpuree en groenten die eens niet helemaal tot moes gekookt zijn. Verder een lekker vruchtentoetje en nog een broodje.

Daarna begint de eerste film: 50 first dates. Erg leuke film. We vliegen in een 767-300 waar nog een paar losse televisietoestellen in zitten die ik net niet goed kan zien. Aan het einde van de film dus een redelijk stijve nek. Daarna een aantal nutteloze filmpjes dus maar lekker een boek gepakt. Inmiddels zitten we ook al een stuk zuidelijker dus kunnen we Portugal mooi zien liggen door de bewolking heen.

Na een half uurtje allemaal vage tekenfilmpjes en andere troep begint de tweede film: Cheaper by the dozen. Niet echt een topfilm maar ja je moet nog ruim 4 uur vliegen dus dan is bijna alles om aan te zien. Gelukkig komt de cabincrew nog een keer langs met drankjes dus we drogen we niet uit. Wel mooi dat in deze tijden van bezuiniging dat allemaal gratis blijft.

Helaas zijn we inmiddels ook de Atlantische Oceaan opgevlogen dus echt veel meer dan water met heel af en toe een grote tanker is er niet te zien. Na de film maar eens wat muziek opgezet en verder gegaan in mijn vakantieboek. Ongeveer een uur voordat we gaan landen hebben de stewardessen nog een lekker saucijzenbroodje voor ons samen met een uit te kiezen drankje. Erg lekker om toch nog even snel wat in je maag te hebben voordat het schommelen begint van het dalen.

Na iets meer dan 8 uur vliegen beginnen de piloten de daling in te zetten. Helaas vergeten ze compleet om nog even een leuk praatje te houden dus we hebben geen idee wat het weer is en dergelijke. Beetje jammer dus. Daling gaat opeens erg hard dus de oortjes hebben er wat moeite mee, vooral bij de kleine kinderen in het toestel.

We vliegen vrijwel recht op het strand van Fortaleza af wat wel een mooi plaatje geeft. We mogen daarna een linkerbocht maken en vrijwel straight-in vliegen op baan 13. Wat staan de huizen hier trouwens tot vreselijk dichtbij de baan. Ze kennen hier zeker het begrip geluidsnormen nog niet echt. Tot ongeveer 100 meter voor de baan staan nog huizen (of wat daar voor door moet gaan). De kist wordt daarna heel netjes op de baan gezet en we rollen heel rustig uit tot het einde van de baan.

Helaas begrijpen een hoop mensen het lampje "riemen vast" niet want midden op de baan staan de eerste mensen op om de bagage al uit de bakken te halen. Echt ongelofelijk. De purser probeert ze nog via de intercom terug te sturen naar hun plaatsten maar dat is voor sommige passagiers tegen dovenmansoren gericht. Uiteindelijk moet ze dus zelf maar naar de passagiers toelopen om ze naar hun stoel terug te sturen.

Als we na een kort taxiritje bij de gate aankomen wacht mij een verrassing. Bij de meeste van dit soort vliegvelden moet je met de bus maar hier hebben ze warempel een aantal echte slurven zodat we lekker rustig uit kunnen stappen. Hierna begint het drama van de douane van Brazilië. Eerst door een eerste paspoortcontrole waar bekeken wordt of je een nieuw paspoort hebt met een leesbare strip. Dit kost zo'n 10 minuten. Daarna door naar de immigrations. Voor alle 250 passagiers zijn er wel 2 man die ons stempels kunnen geven. Na 45 minuten zijn we hier dus ook doorheen en kunnen we onze bagage ophalen die inmiddels als een tijdje op ons staat te wachten. Daarna door de laatste douane controle en we kunnen vakantie gaan houden.

Al met al een leuke vlucht met perfecte landing, prima eten, redelijk leuke films en helaas wat chagrijnige bemanning. Vlucht dus een 8, bemanning helaas een 5.

E.van Helden