DAC Aviation: (ECHO Flight): Wajir-Takaba-Mandera-Moyale-Nairobi Wilson, 13 maart 2014

7 mei 2014

Op 13 maart mocht ik na een kort werkbezoek aan Wajir - grenzend aan Somalië - weer terug naar Nairobi. Vanwege de veiligheidssituatie (Al Shabaab) kun je deze route niet over land afleggen. De EU onderhoudt gratis vluchtverbindingen tussen Nairobi Wilson en verschillende airstrips in het noorden en noordoosten van Kenia, uitgevoerd door DAC Aviation.

Hier kunnen alleen werknemers van hulporganisaties gebruik van maken, en het resultaat is dat het vluchtschema daardoor afhankelijk is van wie waar opgehaald/afgezet moet worden. Wij hadden de pech (of juist geluk?) dat we van Wajir via Takaba, Mandera en Moyale naar Nairobi moesten vliegen. Van al deze plaatsen ligt Wajir het dichtst bij Nairobi....!

Wajir International (!) Airport heeft verbindingen met Nairobi en Mogadishu in Somalië. Alle vluchten van Mogadishu naar Kenia landen eerst in Wajir voor een security clearance, voordat ze door mogen vliegen naar Nairobi. Dit geldt ook voor humanitaire vluchten. Het was interessant om de straalvliegtuigen van de VN, WFP (World Food Programme) en East African Express te zien landen en opstijgen in Wajir. 

Wajir Airport wordt gerund door het Keniase leger, en particuliere voertuigen mogen het terrein niet op i.v.m. het risico op aanslagen. Na een niet zo grondige veiligheidscheck mag je plaatsnemen in een kleine wachtruimte met één tv. Aangezien het overdag tegen de 40 graden loopt en men airconditioning niet nodig vindt was het prettig dat we niet al te lang hoefden te wachten. De DASH 8-100 met 37 zitplaatsen landde zo'n 20 minuten te laat, en na het bijtanken mochten we zelf richting het vliegtuig lopen en onze bagage in het laadruim zetten.

Vijf minuten nadat we de terminal uit waren zat het vliegtuig al in de lucht voor de 30 minuten durende vlucht naar Takaba. Kruishoogte was 13,000 ft, en na een bocht over het dorp (om aan te kondigen dat we eraan kwamen?) raakten de wielen al snel de grond van Takaba airstrip. Natuurlijk geen asfalt of beton, na de touch down kon je de kiezels tegen de buik van het vliegtuig horen spatten.

Binnen vijf minuten zaten we weer in de lucht, na 6 mensen te hebben afgezet en één persoon te hebben opgepikt. De vlucht naar Mandera duurde een kleine 40 minuten, op een hoogte van 19,000ft. Net als de vlucht tussen Wajir en Takaba was er aardig wat turbulentie, en het was duidelijk dat een aantal Kenianen dat absoluut niet prettig vond! Opnieuw een landing op een ongeasfalteerde baan, maar in iets betere conditie dan die in Takaba.

Mandera light in het uiterste noordoosten van Kenia (de punt tussen Somalië en Ethiopië), en is zo mogelijk nog warmer dan Wajir. Hier moest opnieuw getankt worden, en alle passagiers moesten daarom het vliegtuig uit. Deze tankbeurt was de meest bijzondere die ik ooit heb gezien. Met de hand werd er kersoine vanuit grote vaten het vliegtuig ingepompt. Op zoek naar schaduw heb ik uiteindelijk 40 minuten onder de vleugel gestaan. Geen beveiliging aanwezig, en heb daarom ook maar een rondje om het toestel gelopen.

Vlak voor vertrek uit Mandera vroeg de co-piloot per mobiele telefoon een kruishoogte van 22,000 ft aan (bij het Keniase leger?). De vlucht Mandera - Moyale (een grenspost met Ethiopië) duurde een klein uur, met een uitzicht over een adembenemende Afrikaanse landschappen. Vlak voor de landing zie je kuddes geiten wegstuiven, en kinderen richting de landingsbaan rennen. Wederom een onverharde landingsbaan, maar in uitstekende conditie.

Na een aantal mensen te hebben afgezet/opgepikt zaten we binnen tien minuten weer in de lucht. Dit keer voor de 1,5 uur durende vlucht naar Nairobi Wilson. Op deze vlucht zelfs tijd voor een veiligheidsdemonstratie van de enige stewardess, plus een drankje en een zakje pinda's! Onderweg zag je langzaam het landschap veranderen van kurkdroog zonder enige begroeiing, tot de groene heuvels en meren van de Rift Valley.

Na een mooie bocht over Nairobi met uitzicht op Jomo Kenyatta International Airport en Nairobi National Park zetten de piloten de DASH 8-100 met een smak op de asfaltbaan van Nairobi Wilson. Op dit prachtige vliegveld staat een bonte verzameling aan vliegtuigen geparkeerd. Van privéjets tot toestellen die worden gebruikt voor safari's. Binnen 10 minuten na landing stonden we met onze bagage buiten.

Vluchtnummer was ECHO 2 (ECHO = European Community Humanitarian Office). Deze vlucht krijgt van mij een 9,5. Pure 'bush flying', mijn meest bijzondere vlucht tot nu toe. En daarnaast ook nog eens gratis, op routes die niet door anderen worden aangeboden. Complimenten aan de EU dat ze dit mogelijk maken.

Naam inzender bij de redactie bekend

Copyright Reismedia BV 2024 - Cookieinstellingen