Om hartje winter van en naar Mörön in het noorden van Mongolië te vliegen, heb je twee opties: Eznis en Hunnu Air. Ticket prijzen zijn nagenoeg gelijk (rond de €50 voor een enkele reis). Hunnu heeft wat gunstigere vertrektijden en ook vliegen ze met een Fokker 50 tegenover de 737 van Eznis. De Fokker vliegt veel langer en geeft dus een mooier uitzicht over het prachtige besneeuwde Mongolië.

Ik had de tickets online geboekt, wat een telefoontje opleverde van mijn credit card maatschappij, dat leek ze toch wel een erg verdachte transactie. Nee hoor, ik had de tickets echt zelf geboekt en we gingen inderdaad in de winter naar een van de koudste bewoonde plekken op aarde. Overigens altijd online bij ze boeken, als je via een travel agency in Mongolië boekt, betaal je ongeveer het dubbele voor de vlucht!

Op donderdagochtend vetrokken we met de taxi vanuit het hotel naar de luchthaven, ongeveer 10 minuten rijden en €3. Keurig op tijd waren we op Mörön Airport. Een gemiddeld Nederlands treinstation is aanzienlijker groter. Voor alle passagiers lagen de boardingpassen al klaar en het stoelnummer was met pen ingevuld. Er stond geen vertrekgate op de boarding pas, maar met slechts 1 deur naar het platform, is dat ook niet nodig. We mochten 30 kilo bagage meenemen, en moesten voor de 10 kilo over bagage, €6 bijbetalen. Contant uiteraard, dit is Mongolië.

Twintig minuten voor vertrek werd er iets omgeroepen en liepen de mensen met boarding pas naar de security check. Er kwam geen omroep in het Engels, maar het was wel duidelijk wat er van ons verwacht werd. De check zelf was weer heerlijk ouderwets: met jas, riem, schoenen, etc door het poortje, wat uiteraard ging piepen. Daarna een handmatige check, die klaar was zodra de telefoon gevonden was als veroorzaker van de piep. Nee, voor terrorisme zijn ze hier niet bang, beter ook.

Nadat we in de steriele area aangekomen waren, hadden we uitzicht op het platform, waar de Fokker nog niet gearriveerd was. Die kwam 5 minuten later aan, remde hard, parkeerde op het platform en de turn was begonnen. Volgens schema zouden we 13 minuten later vertrekken en dat hebben we gehaald. Passagiers eruit, bagage eruit, bagage erin en passagiers erin. Brandstof en de catering waren allemaal uit Ulaanbaatar meegenomen, dat scheelt veel tijd. De afstand tussen terminal en toestel kon gewoon lopend overbrugd worden, door de snijdende kou (het was -40).

We hadden stoelen op rij 5. Speciaal voor ons, werd de veiligheidsdemonstratie ook in het Engels gedaan. Het toestel was bijna vol, met ons als enige niet Mongoolse mensen aan board. Na een korte taxi over de runway, een 180 ging het gas erop. Wat is de Fokker 50 toch een prachtig toestel. Een korte run en we kwamen van de grond. Iedereen die wel eens met de 50 gevlogen heeft, weet dat na 30 seconden het net lijkt of de motoren uitgaan, dat blijft altijd een leuk effect.

De route ging in een rechte lijn naar Ulaanbaatar. Het toestel klom naar kruishoogte en er werd koffie met twee koekjes uitgedeeld. De Fokker vliegt laag, het uitzicht was prachtig, maar de combinatie van sneeuw, heuvels, kou, zon en veel wind, zorgde voor een zeer hobbelige vlucht. Diverse malen ging het toestel alle kanten op en ook van mijn koffie kwam meer op me terecht, dan in me. Hoort erbij, het uitzicht was prachtig. Ze zijn niet bang voor terrorisme, deze Fokker heeft geen versterkte cockpit deur en de deur gaat ook geregeld open tijdens de vlucht.

Landing op Ulaanbaatar was prima, een korte, snelle taxi rit naar het apron waar een bus klaar stond om ons naar de terminal te brengen. Bagage lag zo op de band en al snel zaten we in de taxi naar ons hotel.
Een cijfer: een dikke 10! Prima prijs, leuk toestel, net een achtbaan en een prachtig uitzicht.

Naam inzender bij de redactie bekend.