Air France: Parijs - Buenos Aires, 5 maart 2014

4 april 2014

Omdat voor het voordeligere tarief de directe vlucht vanuit Amsterdam naar Buenos Aires (Ezeira Airport) op de gewenste datum niet meer beschikbaar was, besloot ik de tussenstop in Parijs voor lief te nemen en met AirFrance te vliegen. Dus na de aanvoervlucht vanaf Schiphol ging het verder vanaf de K-terminal van Charles de Gaulle.

Het toestel, een Boeing 777-300ER, stond vier uur voor vertrek al aan de gate te wachten. Deze terminal had voornamelijk vluchten die laat op de avond vertrokken en zo werd het gaande de avond steeds drukker. Er zijn maar twee toiletblokken bij de circa 15 gates, op het laatst stonden er lange rijen wachtenden. Even 1 minuut teruglopen naar het tax-free winkelgebied bracht de oplossing: plassen zonder wachten.

Bij het instappen werd goed de hand gehouden aan de scheiding tussen priority-passagiers (hogere frequent flyer status, ouders met kinderen, ouderen, etc.) en de anderen. Op Schiphol zie je dit niet vaak, daar staat meestal één medewerker bij de deur naar de slurf en die kan niet iedereen tegelijk controleren. Gevolg: iedereen gaat door elkaar en dringen, en loopt de KLM-persoon voorbij, ook als het nog niet hun beurt is.

Het AF-personeel begroet je aan boord vriendelijk én in het Frans (en niet zoals bij KLM in het Engels), maar steekt verder niet graag een hand uit om te helpen als dat duidelijk nodig is. Het boarden duurde lang, ook al had men een Y-slurf zodat de passagiers die achterin moesten zijn ook snel die kant op zouden kunnen. Reden: de achterste tak van de Y ging niet naar een deur ver achteraan het toestel, doch naar de tweede deur, slechts net achter de eerste klasse. Daar gaat het instappen niet efficiënter door!

Toen we allemaal zaten (het toestel was op een paar lege stoelen na vol) meldde de gezagvoerder dat er nog (bij)getankt moest worden, het zou 10 minuten duren (konden ze dat niet wat vroeger bedenken? Op een gegeven moment weten ze toch wel hoeveel mensen en vracht er mee gaan, moet daarvoor echt iedereen zijn ingestapt?). Het cabinepersoneel bleef maar staan en rondkijken. Uiteindelijk verlieten we de gate ruim na vertrektijd en gingen we om 23.55 uur los van de grond. Leuk is dat het inflight entertainment desgewenst beeld van een neuscamera toont, zoals we ook kennen van de A380; bij de B777 had ik het nog niet eerder gezien.

Ongeveer een half uur na de start begon het cabinepersoneel met het uitdelen van een menukaartje. En toen ze dat hadden gedaan, kwam men met de koptelefoons. Passagiers met een eigen headset hadden inmiddels bijna een film gezien, want zij konden al voor de push-back van de gate beginnen met kijken. Je vraagt je af waarom niemand van de bemanning bedacht dat ze die dingen ook voor het opstijgen kunnen uitdelen, zeker omdat we extra moesten wachten op het tanken en omdat ze toch niets anders deden dan staan te wachten. Andere maatschappijen doen dit ook voor vertrek, als er even tijd is. En juist omdat het een nachtvlucht betreft, waarin je wilt gaan slapen, zou het fijn zijn als alle 'cabineactiviteiten' zo snel mogelijk zijn afgehandeld.

Toen kwam er een volledige warme maaltijd. Het was inmiddels 1 uur 's nachts, en ja de Fransen dineren laat, maar dit was absurd! Geef een snelle snack en een drankje, maar dit langdradige gedoe midden in de nacht waarbij het licht aan moet blijven en er veel rumoer is in de cabine, ontneemt mensen de kans te gaan slapen. Het eten was overigens afschuwelijk, maar omdat het een speciale dieetmaaltijd betrof, laten we dat buiten beschouwing. Het drinken niet: ik vroeg om jus d’orange, maar kreeg iets dat leek op mislukte Fanta leek, mierzoet water met smaak- en kleurstof.

Goed, na het afruimen van de trays kon eindelijk het licht uit en konden we proberen de erg harde stoel (34A, economy), de tamelijk steile rugleuning en de nog enigszins redelijke beenruimte tot een slaapplaats te transformeren. Dat lukte, met het goede AF-ogenmaskertje op en dankzij het zeer late tijdstip (en een raamplaats) was in slaap vallen mogelijk.

Helaas heb ik daardoor van enige drankenservice onderweg niets gemerkt, zodat ik uiteindelijk tamelijk uitgedroogd raakte. Jammer dat niet gewoon iedereen een flesje water krijgt zodat hij kan drinken wanneer hij wil op zo'n nachtvlucht. Business en First class passagiers krijgen dat meestal wel, terwijl voor hen sowieso meer personeel klaar staat om op eventuele wensen te letten. Als je aan het raam zit, kun je nu eenmaal niet steeds opstaan als je ook nog een beetje sociaal wilt zijn naar de passagiers naast je.

Voor de landing nog een ontbijtje (met dezelfde troep die voor sinaasappelsap moest doorgaan) en toen kwamen we nog voor schematijd aan, lokale tijd rond 08.45 uur (vluchtduur 12:45 uur). Er was op dat moment vanwege winter- versus zomertijd maar vier uur tijdverschil. Uitstappen ging vlot en deze internationale luchthaven van Buenos Aires maakt rond de gates een moderne indruk. Verderop richting aankomsthal wordt het wat ouderwetser.

De paspoortcontrole ging redelijk vlot (ze nemen wel een duimafdruk, foto en een optische scan van je paspoort - grappig, want al die informatie zit in de chip, maar kennelijk kunnen ze die niet uitlezen; of doen ze dat ook, en waarvoor is die scan dan?). Stempel en klaar. Het leek erop dat vlak na ons meer vluchten waren geland (er stonden ook al een Alitalia, British Airways en Lufthansa toestel voor ons), want de rij werd ineens flink langer.

Door naar de bagagehal. Er zijn hier welgeteld zeven bagagebanden. Het duurde ongeveer 40 minuten voor mijn bagage er was, ondanks het priority-label, en terwijl zo ongeveer driekwart van de andere passagiers hun zaken al hadden. Je vraagt je af waarom KLM-AF zo'n label gebruikt, als ze vervolgens deze koffers en tassen gewoon tussen de rest in containers stoppen, of die specifieke priority-container toch het eerst inladen zodat die er het laatst uitkomt, of de afhandelingsmedewerkers niet goed worden geïnstrueerd. Laat die onzin dan, dan hebben we tenminste niet het gevoel dat we voor de gek gehouden worden.

Na deze lange wacht was het nog niet over. Om de hoek bleek dat de bagage gescand moest worden op het land binnen-smokkelen van ongeoorloofde goederen. We hadden al een formuliertje ingevuld met de bekende verklaring dat we geen etenswaar of dure goederen bij ons hadden, maar waarop we ook merk en type van onze smartphone moesten aangeven (later las ik dat in Argentinië smartphones heel erg duur zijn en daarom vaak worden gestolen/geroofd, maar gezien het aantal dat je op straat ziet lijkt dit inmiddels enigszins verouderde informatie).

De rij voor de scanapparatuur duurde langer dan die voor de paspoortcontrole, minstens 30 minuten. De scan was verder een wassen neus, men keek amper toen ze wisten dat ik uit Nederland kwam (ik zag toch ook veel koffers opengaan). En toen kon ik de luchthaven verlaten.

Beoordeling Air France voor deze vlucht: 6-min (ik heb, ook bij AF, aanzienlijk beter meegemaakt).

Naam inzender bij de redactie bekend

Copyright Reismedia BV 2024 - Cookieinstellingen