Zondag 5 september vlogen mijn vriendin en ik terug van Barcelona via Milaan Malpensa naar Amsterdam. Het hele weekend was het weer heel instabiel en op deze ochtend zag de lucht er helemaal dreigend uit. Eenmaal aangekomen ingecheckt voor vlucht AZ 53 en naar de gate gelopen. Het ging (verrassend) allemaal erg snel bij Alitalia. Het vliegtuig bleek een MD-82 te zijn (mijn favoriet).

Eenmaal aan boord zaten we op stoel 17 A en C. Keurige plekken net voor de vleugel. Na een lange start en een hele steile klim, kwamen we in de 'troep'. Het onweersfront was pikzwart en we vlogen er recht doorheen.

Onderweg kregen we van de traditioneel niet-servicegerichte Italianen een ijsje met een drankje en hadden we mooi uitzicht op de Cote d'Azur. Na dik een uur begonnen we met de daling in het zonnige Milaan.

Ondanks dat het zonnig was zat de 'glideslobe' naar Milaan barstens vol luchtzakken en zelfs op een hoogte van 1000ft was het verschrikkelijk onstuimig. De motoren corrigeerden constant, het ging links-rechts en de ene luchtzak na de ander. Er was zelfs sprake van paniek in de cabine en ik en m’n vriendin, die toch veel gewend zijn, zaten flink te zweten.

Wonder boven wonder zette de gezagvoerder de MD-80 perfect op de grond en was het daarna uitzweten. Na te hebben geparkeerd, konden we achter in het vliegtuig, onder de staart en motoren, uitstappen.

Mijn cijfer voor de vlucht: 9,5 (vanwege de belevenis, anders een 6)

F. Lustig