Op vakantie met ArkeFly, een nieuwe ervaring, aangezien ik voorheen met KLM, transavia.com en Martinair naar Griekenland had gevlogen. Bij balierij 32 (de allerlaatste in Vertrekhal 3) ingecheckt, wat vrij vlot verliep. Helaas was er geen stoelkeuze, dus werd ik ingedeeld in één van de stoelen in de middenrij (de toestellen van ArkeFly hebben een 2-3-2 indeling). Na de paspoortcontrole verzameld met de andere 271 passagiers bij gate D64. Daar werd na drie kwartier met het boarden begonnen. Het instappen verliep redelijk snel, alhoewel er slechts één counter werd gebruikt waardoor de rij erg lang werd.

Eenmaal in het vliegtuig (een Boeing 767-300 met registratie PH-AHX) viel direct het wat verouderde interieur op. De stoelen waren ‘goed gebruikt’, maarja, het is een vakantiemaatschappij dus ergens wel logisch. De vlucht vertrok op tijd van de gate en we taxieden naar de Polderbaan om rond 19.15 als TFL253 aan de 3.12 uur duren vlucht naar Kreta te beginnen. Het vliegtuig was net aan het versnellen op de startbaan toen ineens de luchtremmen op de vleugels omhoog kwamen en de twee motoren met volle kracht in z’n achteruit gingen. Het toestel remde hard af en even later taxieden we de baan af. De gezagvoerder meldde dat het toestel de start had moeten afbreken vanwege een mogelijk technisch mankement. Voor veel passagiers, inclusief schrijver dezes, een eerste keer dat de start werd afgebroken en een aantal mensen keek wat angstig om zich heen. Na een minuut of tien op de taxibaan te hebben gestaan meldde de captain dat het probleem verholpen was en dat we, na een nieuw vluchtplan te hebben ingediend, alsnog konden vertrekken. Deze keer stegen we wel direct op en we klommen naar 11.700 meter hoogte.

De service in de cabine viel wat tegen. Ten eerste vertoonden de televisieschermen in de cabine constant reclame voor HollandExel, de vorige eigenaar van dit toestel. Ook de headsets die aan boord verkocht werden hadden het ExelAviationGroup logo.

Het cabinepersoneel deed hun werk, maar daar bleef het ook bij. Ik miste duidelijk de vriendelijkheid die bij andere Nederlandse vakantievliegers wel aanwezig is. Het personeel vertoonde zich vrijwel uitsluitend in de cabine bij het verkopen van eten en drinken en taxfree artikelen. Tijdens de vlucht werd de film Bridget Jones: The Edge Of Reason vertoond. Verder waren er tien audiokanalen te beluisteren.

Het toestel zag er van binnen trouwens onverzorgd uit. Een plafondplaat zat los, boven een stoelrij hingen de zuurstofmaskers uit het plafond en verlichting rond de toiletten deed het niet.

Rond kwart voor elf werd de daling naar Heraklion ingezet. Netjes op tijd zette de piloot het toestel keihard neer op het Griekse beton. De landing voelde meer als een gecontroleerde crash maar waarschijnlijk stond er wat zijwind. Na het uitstappen moesten de passagiers per bus naar de terminal. Daar duurde het ruim een uur voor de koffers er waren, maar dat ligt aan de Griekse luchthaven.

Een heel andere ervaring was de terugvlucht, een week later. Vlucht TFL254 naar Amsterdam was een verademing in vergelijking met de heenvlucht. Een ander toestel, de PH-AHQ, en een andere bemanning. Het inchecken op de luchthaven had lang geduurd (zoals alles lang duurt in Griekenland, maar dat is gewoon de manier van leven daar) dus ik was er wel aan toe om even te zitten.

De stoelen in het toestel waren moderner dan in het andere vliegtuig. Bovendien viel deze keer mijn uitklaptafeltje niet uit elkaar toen ik het opende. Het cabinepersoneel was uiterst vriendelijk en maakte, toen het videosysteem een aantal keer uitviel, excuses en repareerde het naar tevredenheid. Ook buiten het maaltijdgedeelte om waren de stewards en stewardessen veelvuldig in de cabine te zien om passagiers te voorzien van dekentjes of paracetamol en voor vragen. Ook zagen ze eruit alsof ze het wél leuk vonden om te werken, in tegenstelling tot de vorige vlucht.

Vanuit de cockpit werden we vaak bijgepraat over de te vliegen route, weersomstandigheden et cetera. De vluchtroute was trouwens buiten de film (Ocean’s Twelve) om zeer goed te volgen door de moving map op het beeldscherm.

De landing op Schiphol verliep netjes. Het was redelijk mistig en de piloten meldden na afloop dat de automatische piloot de landing had gedaan. Na de landing op de Kaagbaan snel naar D64 getaxied en binnen een uur stond ik met m’n vakantiekoffers in de parkeergarage om naar huis te rijden.

Als cijfer voor de nogal ongemakkelijke eerste vlucht geef ik een 4, als cijfers voor de tweede een 7,5.

Klaas-Jan van Woerkom, redacteur Luchtvaartnieuws.nl