Onze korte vakantie in Barcelona is voorbij. De zomerkleding pak ik maar weer in om vervolgens de winterkleding aan te trekken. Van gemiddeld 25 graden celcius gaan we weer naar de kou :-(. We hebben via internet een goedkope vlucht naar Girona geboekt en in Nederland ook de transfer naar Barcelona v.v. geboekt. Dit is goedkoper dan als je een los retour op de luchthaven van Girona koopt. Op de luchthaven betaal je 19 euro voor een retour en 11 euro voor een enkele reis naar Barcelona. Wij betaalden 15 euro voor een retour Girona - Barcelona omdat we met een grote groep reizen.
We worden op vrijdagochtend op het afgesproken tijdstip van 04.30 uur voor het hotel opgehaald door de busmaatschappij Pujal.
Het is vrij rustig op de snelweg en we komen om 05.30 uur aan op de al drukke 'wereldluchthaven' Girona. Wij zijn niet de enigen. Er staan al twee lange rijen voor de incheckbalies naar Brussel en Parijs, ook van Ryanair. Op de monitor zien we dat de incheckbalies 8 en 9 naar Eindhoven met vluchtnummer FR 9171 open gaan en we kunnen als eersten inchecken.
De chagrijnige grondstewardess legt twee A4'tjes op de balie waarop we kunnen lezen dat we maximaal 15 kg bagage mogen meenemen en 10 kg handbagage.
Voor elke kilogram extra moet je 7 euro betalen. Toch vreemd. Bij een andere luchtvaartmaatschappij mag je maximaal 20 kg bagage meenemen en 5 kg handbagage. Bij elkaar opgeteld is dat ook 25 kilogram.
Aan de andere kant zijn dat natuurlijk weer extra inkomsten voor de Ierse luchtvaartmaatschappij Ryanair. Goedkope vluchten aanbieden op internet en vervolgens extra geld vragen voor de transfer en overgewicht.
Op de heenreis woog mijn koffer 11 kg en nu 14 kg terwijl ik maar een paar souvenirs heb gekocht die toch echt geen 3 kg bij elkaar wegen.
Het inchecken verloopt overigens vlot. Ik hoef alleen mijn paspoort te laten zien en niet het reserveringsnummer die we bij de boeking van Ryanair hebben gekregen.
We krijgen een "recyclebare" boarding pass en geen papieren instapkaart voor je fotoalbum. Ook wel goed bedacht. Je krijgt helemaal geen vliegticket en geen papieren instapkaart.
Kost allemaal geld.
De label (tag) op mijn koffer is een simpel papiertje met de IATA-code EIN en het vluchtnummer erop. Dus geen streepjescode en mijn achternaam op de kofferlabel. Ryanair noemt zichzelf een "low fares airline" en dat vind ik zeer toepasselijk voor de service die ze aanbieden. Op de rode plastic kaart staat tevens het rangnummer van inchecken. Doordat ik als eerste heb ingecheckt staat er nummer 1.
De vertrekhal is boven. Onze handbagage en jassen worden streng gecontroleerd. Een aantal mensen voor ons wordt meer dan vijf keer gecontroleerd door de norse man van de Guardia Civil omdat de metaaldetector maar blijft rinkelen. Riemen, brillen en schoenen moeten uit. Wel overdreven, maar toch wel goed zo'n strenge controle.
En dan begint het wachten en wachten. Het kost veel moeite om mijn ogen open te houden. We hebben de hele nacht niet geslapen.
De luchthaven heeft maar 1 souvenirwinkel en een bar. De andere passagiers naar Brussel en Parijs zijn reeds opgestegen dus er valt niets te zien.
Het toestel staat al gereed bij Gate nummer 1, maar we mogen pas om 07.00 uur boarden. Tegen 07.00 uur gaan de passagiers al bij de deur staan. De steward roept in slecht Engels om dat de passagiers met de nummers 1 - 65 op de instapkaart als eerste mogen instappen.
Het is koud buiten. Nog even snel wat foto's maken van het vliegtuig en dan stappen we in. Er staan twee trappen. Een voorin het vliegtuig en een aan de achterkant en je mag zelf weten welke trap je neemt. Net als bij EasyJet mag je zelf weten waar je gaat zitten.
De cabine van de Boeing 737-800 met het vluchtnummer FR 9171 heeft leren donkerblauwe stoelen met een knalgele hoofdsteun. Er zijn geen stoelzakken en spuugzakjes zijn ook niet aanwezig. Niet handig voor degenen die luchtziek worden en erg leuk voor de buren :-)
De procedure voor de noodlanding kun je op de hoofdleuning in de stoel voor je lezen. Ook weer slim bedacht. Geen papieren "Safety instructions" maar op een instructie op de stoel vastgeniet.
Ook kunnen we de stoel niet naar achteren zetten. Dus dat wordt krap zitten.
Er zijn twee stewards en twee stewardessen die allen Spaans zijn en niet Iers. Hun Engels is erg slecht. De inflight magazines worden alvast uitgedeeld en om 07.20 uur gaan de deuren dicht.
We krijgen een "live" instructie te zien hoe je de stoelriemen moet dichtmaken, waar de nooduitgangen zijn en hoe je een zwemvest moet aantrekken en moet gebruiken. We taxiën ondertussen naar de startbaan en om 07.38 stijgen we op. Het is een trage klim naar boven vergeleken met de heenreis. Alsof het toestel heel veel zware bagage en passagiers moet vervoeren.
Na 10 minuten mogen we de stoelriemen losmaken en de cabin crew komt eerst langs met snacks en drinken. Ook daar moet je weer voor betalen.
Bijna niemand koopt wat. De meeste passagiers hebben de ogen dicht en proberen wat te slapen. Het is nog donker buiten dus we kunnen de toppen van de Pyreneeën helaas niet zien. Boven het Centraal Massief van Frankrijk gaat het lichtje "Fasten Seatbelts" weer aan omdat we wat lichte turbulentie hebben. Het stelt niets voor vergeleken met de andere turbulenties die ik heb meegemaakt.
De crew komt vervolgens langs met tax free artikelen die in het inflight magazine staan. Er zijn o.a. leuke beertjes en vliegtuigmodellen te koop. Ook hier koopt bijna niemand wat, dus Ryanair heeft niet veel verdiend tijdens deze vlucht.
Om 08.50 uur beginnen we te dalen en om 09.15 uur landen we op de regionale luchthaven Eindhoven Airport. Daarna pakken we bus 402 naar het station van Eindhoven. De treinreis naar Amersfoort duurt langer dan de vlucht zelf!
Mijn cijfer voor deze vlucht: 6.5
A.D.N. Woudenberg
We worden op vrijdagochtend op het afgesproken tijdstip van 04.30 uur voor het hotel opgehaald door de busmaatschappij Pujal.
Het is vrij rustig op de snelweg en we komen om 05.30 uur aan op de al drukke 'wereldluchthaven' Girona. Wij zijn niet de enigen. Er staan al twee lange rijen voor de incheckbalies naar Brussel en Parijs, ook van Ryanair. Op de monitor zien we dat de incheckbalies 8 en 9 naar Eindhoven met vluchtnummer FR 9171 open gaan en we kunnen als eersten inchecken.
De chagrijnige grondstewardess legt twee A4'tjes op de balie waarop we kunnen lezen dat we maximaal 15 kg bagage mogen meenemen en 10 kg handbagage.
Voor elke kilogram extra moet je 7 euro betalen. Toch vreemd. Bij een andere luchtvaartmaatschappij mag je maximaal 20 kg bagage meenemen en 5 kg handbagage. Bij elkaar opgeteld is dat ook 25 kilogram.
Aan de andere kant zijn dat natuurlijk weer extra inkomsten voor de Ierse luchtvaartmaatschappij Ryanair. Goedkope vluchten aanbieden op internet en vervolgens extra geld vragen voor de transfer en overgewicht.
Op de heenreis woog mijn koffer 11 kg en nu 14 kg terwijl ik maar een paar souvenirs heb gekocht die toch echt geen 3 kg bij elkaar wegen.
Het inchecken verloopt overigens vlot. Ik hoef alleen mijn paspoort te laten zien en niet het reserveringsnummer die we bij de boeking van Ryanair hebben gekregen.
We krijgen een "recyclebare" boarding pass en geen papieren instapkaart voor je fotoalbum. Ook wel goed bedacht. Je krijgt helemaal geen vliegticket en geen papieren instapkaart.
Kost allemaal geld.
De label (tag) op mijn koffer is een simpel papiertje met de IATA-code EIN en het vluchtnummer erop. Dus geen streepjescode en mijn achternaam op de kofferlabel. Ryanair noemt zichzelf een "low fares airline" en dat vind ik zeer toepasselijk voor de service die ze aanbieden. Op de rode plastic kaart staat tevens het rangnummer van inchecken. Doordat ik als eerste heb ingecheckt staat er nummer 1.
De vertrekhal is boven. Onze handbagage en jassen worden streng gecontroleerd. Een aantal mensen voor ons wordt meer dan vijf keer gecontroleerd door de norse man van de Guardia Civil omdat de metaaldetector maar blijft rinkelen. Riemen, brillen en schoenen moeten uit. Wel overdreven, maar toch wel goed zo'n strenge controle.
En dan begint het wachten en wachten. Het kost veel moeite om mijn ogen open te houden. We hebben de hele nacht niet geslapen.
De luchthaven heeft maar 1 souvenirwinkel en een bar. De andere passagiers naar Brussel en Parijs zijn reeds opgestegen dus er valt niets te zien.
Het toestel staat al gereed bij Gate nummer 1, maar we mogen pas om 07.00 uur boarden. Tegen 07.00 uur gaan de passagiers al bij de deur staan. De steward roept in slecht Engels om dat de passagiers met de nummers 1 - 65 op de instapkaart als eerste mogen instappen.
Het is koud buiten. Nog even snel wat foto's maken van het vliegtuig en dan stappen we in. Er staan twee trappen. Een voorin het vliegtuig en een aan de achterkant en je mag zelf weten welke trap je neemt. Net als bij EasyJet mag je zelf weten waar je gaat zitten.
De cabine van de Boeing 737-800 met het vluchtnummer FR 9171 heeft leren donkerblauwe stoelen met een knalgele hoofdsteun. Er zijn geen stoelzakken en spuugzakjes zijn ook niet aanwezig. Niet handig voor degenen die luchtziek worden en erg leuk voor de buren :-)
De procedure voor de noodlanding kun je op de hoofdleuning in de stoel voor je lezen. Ook weer slim bedacht. Geen papieren "Safety instructions" maar op een instructie op de stoel vastgeniet.
Ook kunnen we de stoel niet naar achteren zetten. Dus dat wordt krap zitten.
Er zijn twee stewards en twee stewardessen die allen Spaans zijn en niet Iers. Hun Engels is erg slecht. De inflight magazines worden alvast uitgedeeld en om 07.20 uur gaan de deuren dicht.
We krijgen een "live" instructie te zien hoe je de stoelriemen moet dichtmaken, waar de nooduitgangen zijn en hoe je een zwemvest moet aantrekken en moet gebruiken. We taxiën ondertussen naar de startbaan en om 07.38 stijgen we op. Het is een trage klim naar boven vergeleken met de heenreis. Alsof het toestel heel veel zware bagage en passagiers moet vervoeren.
Na 10 minuten mogen we de stoelriemen losmaken en de cabin crew komt eerst langs met snacks en drinken. Ook daar moet je weer voor betalen.
Bijna niemand koopt wat. De meeste passagiers hebben de ogen dicht en proberen wat te slapen. Het is nog donker buiten dus we kunnen de toppen van de Pyreneeën helaas niet zien. Boven het Centraal Massief van Frankrijk gaat het lichtje "Fasten Seatbelts" weer aan omdat we wat lichte turbulentie hebben. Het stelt niets voor vergeleken met de andere turbulenties die ik heb meegemaakt.
De crew komt vervolgens langs met tax free artikelen die in het inflight magazine staan. Er zijn o.a. leuke beertjes en vliegtuigmodellen te koop. Ook hier koopt bijna niemand wat, dus Ryanair heeft niet veel verdiend tijdens deze vlucht.
Om 08.50 uur beginnen we te dalen en om 09.15 uur landen we op de regionale luchthaven Eindhoven Airport. Daarna pakken we bus 402 naar het station van Eindhoven. De treinreis naar Amersfoort duurt langer dan de vlucht zelf!
Mijn cijfer voor deze vlucht: 6.5
A.D.N. Woudenberg
