De vlucht was thuis al begonnen. Met het ontvangen e-ticket zocht ik 24 uur van tevoren al een stoel uit op de website van Swiss en printte ik mijn instapkaart. Vlucht LX725 zou om 10.00 vertrekken, dus om 8.45 stond ik ontspannen op Schiphol, om alleen nog even mijn bagage af te geven bij de bagage drop-off. Normaliter reis ik liever met alleen handbagage op korte trips, maar door de wetgeving omtrent het meebrengen van vloeistoffen moet je toch je bagage inchecken, tenzij je een weekend zonder shampoo, tandpasta en zeep wilt zitten.
De rij voor de paspoortcontrole begon bijna buiten de terminal, maar gelukkig liep het goed door. De rij werd even opgehouden doordat in de rij naast ons het complete Nederlands elftal stond, die op weg gingen naar Roemenië.
Eenmaal bij de gate was te zien dat de vlucht goed vol zou zitten. Vreemd genoeg hanteert Swiss niet het principe om Business Class passagiers als eerste te laten instappen. Toegegeven, we moeten allemaal met het zelfde vliegtuig mee, maar ik vind het altijd wel fijn om te weten dat ik mijn bagage een beetje fatsoenlijk heb kwijt gekund.
Ik had stoel 1A, helemaal vooraan dus. Dit betekent: geen stoelen voor je, dus ook geen ruimte om bagage onder te schuiven. Maar wel lekker veel beenruimte. Bij Swiss zijn de stoelen in Business Class hetzelfde als in de rest van het vliegtuig (lederen bekleding en één van de comfortabelste waar ik ooit in heb gezeten op een Europese vlucht), en van de drie stoelen per blok wordt de middelste vrijgehouden. Daardoor ontstaat meer ruimte, alhoewel rij 1 iets smallere stoelen heeft. Dit wordt veroorzaakt door het feit dat de klaptafeltjes uit de armleuning moeten komen.
Voordat we vertrokken moesten we 25 minuten wachten aan de gate. De gezagvoerder meldde dit direct en legde uit dat dit te maken had met een beperkt aantal starts en landingen door het slechte zich op Schiphol. Voor het opstijgen kregen de Business Class passagiers een flesje bronwater en een chocolaatje uitgereikt door de cabinebemanning.
Tijdens de pushback werd de veiligheidsinstructie getoond op de schermpjes in het vliegtuig. De passagiers werden overigens zowel in het Nederlands als in het Duits verwelkomd.
Eenmaal opgestegen van de Kaagbaan begon het cabinepersoneel met het uitdelen van de maaltijden. Voor de 55 minuten durende vlucht stond in Business Class een kleine maaltijd op het menu. Het eten bestond uit een kommetje aardbeipap (je moet er maar zin in hebben) en een croissantje met jam. Daarbij kon koffie, thee, frisdrank of sap worden gekozen.
Onze vlucht liep de opgelopen vertraging goed in, en na 55 minuten landden we op de bewolkte luchthaven van Zürich.
Op de terugvlucht (LX734, 14 oktober) vloog ik Economy Class. Het inchecken op de luchthaven ging snel met de Self-Service Kiosk, die mijn instapkaart en bagagelabel voor me printte.
Stoel 9B was mijn plaats, in het midden dus. Door de comfortabele stoelen en de goede beenruimte had ik niet het idee erg opgesloten te zitten. Vrij snel nadat we waren opgestegen kregen we een broodje aangeboden als avondeten (kaas of salami naar keuze), wat erg goed smaakte. Als drinken was het gangbare menu verkrijgbaar. Tijdens de vlucht ging het personeel nog rond met taxfree artikelen, terwijl de passagiers konden kijken naar een verborgen camera programma en Tom & Jerry (mijn favoriet voor in het vliegtuig, na Friends en met Mr. Bean als goede derde).
We landden nog voor schematijd om 18.50 op de Polderbaan, waarna we, na de traditionele landschapstour van de Haarlemmermeerpolder, aanmeerden bij de G-pier.
Over de twee vluchten genomen vind ik dat Swiss de kwaliteit levert die je mag verwachten van een dergelijke maatschappij. Toch denk ik niet dat de Business Class op Europese vluchten iets toevoegt. Er mag meer bagage mee, maar voorrang bij het instappen zit er niet in. Ook het eten vond ik geen meerwaarde hebben. Economy bij Swiss is zeer goed te doen, en ik moet zeggen dat ik het Economy product van Swiss kwalitatief in vergelijking met andere maatschappijen erg hoog waardeer.
Al met al zou ik de vluchten een gemiddelde van een 8 willen geven, mede te danken aan het comfort en de kwalitatief goede service.
Klaas-Jan van Woerkom, redacteur Luchtvaartnieuws.nl
De rij voor de paspoortcontrole begon bijna buiten de terminal, maar gelukkig liep het goed door. De rij werd even opgehouden doordat in de rij naast ons het complete Nederlands elftal stond, die op weg gingen naar Roemenië.
Eenmaal bij de gate was te zien dat de vlucht goed vol zou zitten. Vreemd genoeg hanteert Swiss niet het principe om Business Class passagiers als eerste te laten instappen. Toegegeven, we moeten allemaal met het zelfde vliegtuig mee, maar ik vind het altijd wel fijn om te weten dat ik mijn bagage een beetje fatsoenlijk heb kwijt gekund.
Ik had stoel 1A, helemaal vooraan dus. Dit betekent: geen stoelen voor je, dus ook geen ruimte om bagage onder te schuiven. Maar wel lekker veel beenruimte. Bij Swiss zijn de stoelen in Business Class hetzelfde als in de rest van het vliegtuig (lederen bekleding en één van de comfortabelste waar ik ooit in heb gezeten op een Europese vlucht), en van de drie stoelen per blok wordt de middelste vrijgehouden. Daardoor ontstaat meer ruimte, alhoewel rij 1 iets smallere stoelen heeft. Dit wordt veroorzaakt door het feit dat de klaptafeltjes uit de armleuning moeten komen.
Voordat we vertrokken moesten we 25 minuten wachten aan de gate. De gezagvoerder meldde dit direct en legde uit dat dit te maken had met een beperkt aantal starts en landingen door het slechte zich op Schiphol. Voor het opstijgen kregen de Business Class passagiers een flesje bronwater en een chocolaatje uitgereikt door de cabinebemanning.
Tijdens de pushback werd de veiligheidsinstructie getoond op de schermpjes in het vliegtuig. De passagiers werden overigens zowel in het Nederlands als in het Duits verwelkomd.
Eenmaal opgestegen van de Kaagbaan begon het cabinepersoneel met het uitdelen van de maaltijden. Voor de 55 minuten durende vlucht stond in Business Class een kleine maaltijd op het menu. Het eten bestond uit een kommetje aardbeipap (je moet er maar zin in hebben) en een croissantje met jam. Daarbij kon koffie, thee, frisdrank of sap worden gekozen.
Onze vlucht liep de opgelopen vertraging goed in, en na 55 minuten landden we op de bewolkte luchthaven van Zürich.
Op de terugvlucht (LX734, 14 oktober) vloog ik Economy Class. Het inchecken op de luchthaven ging snel met de Self-Service Kiosk, die mijn instapkaart en bagagelabel voor me printte.
Stoel 9B was mijn plaats, in het midden dus. Door de comfortabele stoelen en de goede beenruimte had ik niet het idee erg opgesloten te zitten. Vrij snel nadat we waren opgestegen kregen we een broodje aangeboden als avondeten (kaas of salami naar keuze), wat erg goed smaakte. Als drinken was het gangbare menu verkrijgbaar. Tijdens de vlucht ging het personeel nog rond met taxfree artikelen, terwijl de passagiers konden kijken naar een verborgen camera programma en Tom & Jerry (mijn favoriet voor in het vliegtuig, na Friends en met Mr. Bean als goede derde).
We landden nog voor schematijd om 18.50 op de Polderbaan, waarna we, na de traditionele landschapstour van de Haarlemmermeerpolder, aanmeerden bij de G-pier.
Over de twee vluchten genomen vind ik dat Swiss de kwaliteit levert die je mag verwachten van een dergelijke maatschappij. Toch denk ik niet dat de Business Class op Europese vluchten iets toevoegt. Er mag meer bagage mee, maar voorrang bij het instappen zit er niet in. Ook het eten vond ik geen meerwaarde hebben. Economy bij Swiss is zeer goed te doen, en ik moet zeggen dat ik het Economy product van Swiss kwalitatief in vergelijking met andere maatschappijen erg hoog waardeer.
Al met al zou ik de vluchten een gemiddelde van een 8 willen geven, mede te danken aan het comfort en de kwalitatief goede service.
Klaas-Jan van Woerkom, redacteur Luchtvaartnieuws.nl
