Op maandag 30 juli 2012 togen we op Orlando International Airport naar de balie van Delta en daar mochten we de self service incheck gaan doen. Op zich heel gemakkelijk, maar hoe zat het nou met de koffers? Mochten we er nu eentje gratis meenemen of niet? Want volgens het scherm kostte koffer 1 $ 25 en als we dat dan ook nog moeten betalen? We vroegen het na en de dame van Delta drukte eerst op de knoppen, zodat we onze boardingpassen al hadden en toen werden de koffers gelabeld. We hoefden niets extra te betalen. De Lidl weegschaal heeft het goed gedaan! Op de band zagen we 49, 49 en 50 pound voorbij komen, dus verder geen problemen.

Door naar de veiligheidscheck, waarbij bij mijn man het alarm begon te loeien. Hij moest de rij uit, kreeg een vochtig doekje over zijn handen gesmeerd en mocht toch doorlopen. Hij had het inmiddels Spaans benauwd gekregen, want hij vreesde al dat hij voor een volledige check meegenomen zou worden. Toen konden we naar de gate, aten wat en wachtten op het toestel (een ordinaire Boeing 737) die ons naar La Guardia zou brengen.

De vlucht naar La Guardia (vlucht DL2076) duurde twee uur en vijftien minuten. Er waren wel aparte entertainmentschermpjes in de stoelen, maar je moest betalen voor spelletjes of films. Iedereen koos dus maar voor de Flight State of de satelliet tv, zodat we konden zien dat de Nederlandse roeiers door waren naar een volgende heat. Onderweg werd er één keer drinken en pretzels met pinda’s geserveerd. Vervolgens kwam er nog een ronde met alleen drinken. De vlucht verliep weer buitengewoon rustig, hoewel we op een gegeven moment dachten dat we over niet aansluitende betonplaten reden. Turbulentie! Natuurlijk ging het “fasten your seatbelt” lampje weer aan, maar dit was nauwelijks de moeite van een actie waard.

Het aanvliegen op La Guardia was best spannend, omdat het vliegveld aan het water ligt en het leek alsof we daarop ook zouden landen. Je ziet alleen maar het water onder je dichter bij komen, maar toen hoorden we de wielen de grond raken. We kregen door dat de bagage op band twee zou komen (foutje, het werd band drie) en toen we bij die band aankwamen, rolden de koffers ook al langs. Geen wonder, want de gemiddelde Amerikaan neemt al zijn spullen als handbagage mee en heeft nooit ruimbagage. De opslagruimten bovenin het toestel waren dit keer ook compleet volgepropt en er wordt niets van gezegd of aan gedaan.

Ik geef deze vlucht het cijfer 9. En dat heeft te maken met de lichte frustratie dat je wel allemaal een eigen entertainmentscherm voor je neus hebt, maar het alleen tegen betaling kunt gebruiken. Jammer van Delta.

P. de Vries