Op 31 juli gingen wij met z’n vieren op vakantie naar Curaçao. Na een vroegtijdige evaluatie van de prijzen besloten wij de twee Nederlandse aanbieders (KLM en Arke) te passeren ten gunste van het Duitse Air Berlin (circa 200 euro per ticket goedkoper). Maar nog veel belangrijker: Air Berlin vliegt direct naar Curaçao zonder tussenstops.

Op precies de aangegeven tijd (15:05 uur) vertrokken wij vanaf Düsseldorf. Ondanks de “Nederlandse” bestemming bevonden zich toch nog veel Duitsers aan boord om te gaan duiken in de prachtige zee rond Curaçao.
Wij hadden stoelen met extra been ruimte gereserveerd bij de tweede deur (hoofdingang van de Airbus A330-200) op rij 14 (A+B en K+H).  De ruimte voor je is dan perfect, hoewel de A en H stoel iets minder ruimte hebben vanwege de uitstulping in de deur van de glijbanen.

Het vliegtuig zat compleet vol, behalve de business class. Naast mij (op 14C) kwam op het laatste moment een Zuid-Amerikaan (type mafkees: petje achterstevoren, popi-baardje, irritant nerveus gedrag) zitten die zijn hondje in een grote plastic krat meegenomen had. Ik dacht dat huisdieren in het ruim geplaatst werden. De bemanning was niet bijzonder aardig, eerder stug. Nadat het krat geopend werd hadden vooral de jongere bemanningsleden een en al oog voor het hondje. Er werden zelfs foto’s door de bemanning gemaakt (hoe ziek kan het zijn!).

De service was redelijk goed; een drankje, een maaltijd, koffie of thee, een flesje water en, kort voor de landing, nog een lichte lunch met koffie of thee en een zakje koekjes. Maar het gevoel over de bemanning bleef overheersen; het is werk dus het moet. Het flight entertainment bestond uit de ouderwetse beeldschermen met drie door Air Berlin voorgekozen films. (In Duits en Engels). Strak op tijd landden wij om 19:05 uur nog net in het laatste daglicht op Hato. De douaneformaliteiten gingen vrij snel met de vooraf ingevulde immigratiekaarten. De jongens trots op hun eerste stempels in hun paspoort (Curaçao is ten slotte buitenland binnen het Koninkrijk der Nederlanden). De bagageafhandeling ging echter vrij traag (45 minuten).

Terug naar huis
Op 14 augustus vlogen wij terug met de AB 7409 van 21:05 uur. Wederom een A330-200 van iets nieuwere makelij. Iedere stoel had nu eigen entertainment. Wij hadden vooraf weer stoelen met extra beenruimte gereserveerd (60 euro per stuk). Wederom 14 A en B en 36 H en K. Wij wilden vooraf online inchecken. Dit lukte niet voor de stoelen op rij 14. Deze waren geblokkeerd. Dus wij besloten dan maar in te checken op het vliegveld zelf. De Nederlandstalige mevrouw van Air Berlin deed omslachtig, bood haar excuses aan, wilde geld laten terugbetalen maar gaf ons uiteindelijk twee business class stoelen. De jongens namen zoals vooraf al bepaald de stoelen op rij 36 en mijn vrouw en ik de business class (1 K en H) stoelen.

Hoe ervaringen nu uit een kunnen lopen binnen dezelfde vlucht: Wij hadden een perfecte vlucht, veel ruimte, uitstekend eten, goede vriendelijke verzorging en best lekker geslapen. Van de twintig business class-stoelen waren er slechts drie bezet. Onze jongens kwamen mopperend het vliegtuig uit: het flight entertainment werkte niet, de verlichting was kapot, de bemanning in de economy class was wederom niet aardig en niet bereid iets te repareren of op te lossen. De economy class zat wel volledig vol.

Na strak op tijd vanaf Hato vertrokken te zijn, landden wij een half uur te vroeg op Düsseldorf. Daar werd alle tijdwinst door de 100-procentscontrole volledig te niet gedaan. Eerst werden wij 1 voor 1 door een hond besnuffeld om te kijken of wij het beroemde “witte poeder” bij ons hadden. Na anderhalf uur kregen wij onze koffers die werkelijk 1 voor 1 traag over de band binnen kwamen.  En wij waren niet eens de laatsten!. Hierna volgde nog een controle op uiterlijk (?) door de Duitse douane. We zullen maar denken: de Curaçao - Duitsland route is ook al ontdekt door de Colombiaanse maffia. Het zou toch makkelijker zijn als er vooraf op Curaçao iets beter gecontroleerd werd.

De heenvlucht verdient namens ons vieren een 6. De terugvlucht verdient namens de zonen een 3, voor de ouders op de terugweg een 9!

E.  Niemeijer