Met het boekje "massificatie en zelfbehoud" nog in gedachten begaven wij ons voor een vlucht naar een kennelijk zeer gewilde vakantiebestemming (Hurgada-Egypte)naar Schiphol. De auto op langparkeren gezet omdat de terugvlucht op een middennachtelijk uur zou aankomen en de treinen dan nog niet rijden.
Het is ook voor de frequente bezoeker van Schiphol altijd weer een verrassing te zien hoe de bus van Lang Parkeren je dit keer naar de terminal zal brengen. Gelukkig wist de chauffeur de weg wel.

We zouden eerst met HollandExel vliegen maar die bestond niet meer en nu werd het de eerste vlucht met ArkeFly. Iedereen moest er nog erg aan wennen dat ze in zo korte tijd van Air Holland via EXEL aan TUI waren verkocht. De onwennigheid was echter geen reden voor slechte performance. De mensen op de grond waren behulpzaam en efficiënt. Wij zaten Z klasse en alles liep op rolletjes. Met slechts een half uur vertraging vertrokken we richting Egypte waar de Rode Zee ons zat op te wachten om ons wederom deelgenoot te maken van de prachtige onderwaterwereld die werkelijk tot de mooiste ter wereld mag worden gerekend. De heen vlucht verliep zonder vermeldenswaardige incidenten of gebeurtenissen. Prima service aardige stewardessen.

Geheel anders verliep de terugreis op 1 mei 2005.
Om te beginnen zijn de vertrektijden vanuit het midden oosten altijd wat mensonvriendelijk. Vertrekken om 23.15 uur (als alles op tijd loopt) gaat nog wel. Maar veel vluchten vetrekken tussen 24.00 en 05.00 uur en dat is toch wel een hele opgave voor normale passagiers. Daarnaast is vertraging de normaalste zaak van de wereld en dan wordt e.e.a. nog weer een stuk onaangenamer.
Enfin de Z klasse was goed bevallen maar het kopen van een upgrade is voor deze luchtvaartmaatschappij een probleem. Ik kreeg het ook via mijn reisbureau en de lokale hostess niet voor elkaar. Administratief was het niet uit te voeren of de onwil was te groot. Het gemakkelijkste antwoord n.l. Z klasse is vol werd herhaalde malen gebezigd. Wij legden ons er maar bij neer. Dan maar L klasse vliegen. We zeiden echter al tegen elkaar dat we er wel een goede fles wijn op wilden zetten dat de Z klasse niet vol zou zijn. We kregen nog gelijk ook.

Bij aankomst op Hurgada vliegveld beland je in totale chaos. Het stikt er van de Russen. Ik heb niets tegen Russen maar hun wijze van in de rij staan strook niet met die van de gemiddelde Westerling. Wij vinden het redelijk normaal om achteraan in de rij aan te sluiten en niet vooraan. Dat levert aardige taferelen op. Zeker als er ook territoriale Duitsers in de rij staan. Dat is het begin van een lange wacht. De arme Russen moeten een formulier invullen maar een groot deel van hen is de Arabische schrift niet machtig. Toch moeten ze door dezelfde molen als wij allemaal.

Wat een toneelstukken wat een stress voor sommigen. Dan komen we uiteindelijk bij de paspoortcontrole. Daar komen we onze Russen weer tegen. Ze voelen zich als tweede rangs burgers behandeld want die Europeanen mogen doorlopen terwijl zij les krijgen in het invullen van een formulier. Een heftig transpirerende en luidkeels schreeuwende douanier help daar ook niet direct bij.

Het volgende station is de controle van de bagage door middel van een scanner. Ook hier spelen zich drama's af. Het is verboden het ijzeren deel van de op de markt gekochte waterpijp als handbagage mee te nemen. Onze Russische vrienden hebben echter massaal waterpijpen met metale onderdelen ingekocht dus dat wordt nog interessant.

Het wordt een lange warme wacht op het vliegveld. Gelukkig konden wij via een omtrekkende beweging het schouwspel van de goede kant van de controle bekijken.Wij bekeken het schouwspel van een alleraardigste douanier met een engelen geduld een prachtige vrouw, die geen woord verstond van wat er werd gezegd, uitlegde dat de zojuist gekochte waterpijp niet mee het vliegtuig in ging maar dat het ijzeren deel in het ruim van de kist zou worden bewaard. Het leek werkelijk onbegonnen werk en er waren nog zeker 30 tot 50 andere landgenoten die hetzelfde lot te wachten stond.De jonge dame die al haar charmes aanwende ( en dat waren er nogal wat) verloor uiteindelijk de strijd. Een handig in het Russisch opgesteld papiertje zou wonderen doen. Je zou denken dat dit soort problemen niet vandaag voor het eerst opdoken.

Op het elektronische bord stond dat onze vlucht 45 minuten vertraging zou hebben. Dat was te overzien, dachten wij. Twee uur na de aangekondigde vertrektijd hadden we nog steeds niets gehoord en werden wij en met ons een aantal van onze medepassagiers toch wel een beetje ongerust. Op het bord stond nog steeds dat we 45 minuten vertraging zouden hebben kennelijk was de bordenman al gaan slapen. Hoe lang zou dit gaan duren? Waarom vertelt de vertegenwoordigers van de luchtvaartmaatschappij de passagiers niet gewoon wat er aan de hand is? Dat kan niet zo moeilijk zijn. Wellicht waren die ook al naar huis.
Uiteindelijk werd er plotseling, zonder enige aankondiging, ingecheckt. We vertrokken uiteindelijk na tweeën. In de Z klasse was nog erg veel ruimte. Kennelijk klopt de administratie nog niet zo goed. Aan boord bij de nieuwe airline viel de gedrukte stemming op. Zouden ze tegen hun zin weer zijn overgenomen? Waren ze allemaal ontslagen? De spanning was om te snijden. Er werd met geen woord gerept over de vertraging, geen excuus geen uitleg geen gratis drankje niets. Geen woord en geen daad.

Het cabinepersoneel zou door de vertraging uit z'n uren kunnen lopen en dat was nu even belangrijker dan de passagiers. Zo werkt dat kennelijk. We kregen het broodje dat we zelf moesten betalen toegeworpen en vingen net op tijd het flesje wijn op. Maar .we gingen richting Schiphol.

Wij zaten nog even na te praten over onze heerlijke vakantie. Wij hadden het enorm naar ons zin gehad. De kauwgom kauwende stewardess ging daar helemaal niets aan af doen. Zij moet dit werk waar ze kennelijk een hekel aan heeft de komende jaren blijven doen. Wij hebben gelukkig de keuze om met andere airlines te vliegen.

Cijfer: heenvlucht 8, terugvlucht 3

Karel