Martinair: Malaga - Amsterdam, 29 juli 2005

29 juli 2005
Het vluchtnummer was MP304. Zoals ik vaker doe, heb ik in het hotel de status van mijn vlucht bekeken. Hij zou op tijd vertrekken. Maar de heenvlucht was anderhalf uur voor mijn vertrek nog niet begonnen met boarden! Hier kreeg ik door dat het niet helemaal zou lukken vandaag.

Ergens hoopte ik op een ander vliegtuig, maar dat was te mooi om waar te zijn. Op de luchthaven werd mij nog steeds verteld, dat we op tijd zouden vertrekken. Maar helaas nog geen Martinair te bekennen. Deze kwam drieënhalf uur later toch nog aan. Inmiddels 23.55 uur, en ik was mijn hoop op de laatste trein van 0.30 uur al kwijt.

Na heel snel de A320 leeggemaakt te zien worden, konden wij instappen. Half twee konden we gaan. Of toch niet? De verkeersleiding wilde ons nog niet op laten stijgen. De piloten hadden de motoren gestart, en stonden vast klaar. Maar het duurde nog een half uur voordat we in beweging kwamen. Gelukkig stonden we niet aan de terminal, en konden we zo wegrijden.

Na een snelle start, zijn we boven de zee al op 4000 voet tot de 280 knopen geaccelereerd. De stoel was minder dan aan boord van het Transavia toestel. En de beenruimte was ook een stuk minder dan aan boord van de andere Martinair-vliegtuigen. Maar goed, met een zeer hoge snelheid was het nog niet eens 2 uur vliegen.

De A320 was wel uitgerust met de nieuwe cabinestijl van Martinair. Ook bleken er meer stoelen aanboord te zijn, dat op de Martinair website werd vermeld. Tijdens het klimmen kwam er een paar keer een stoomwolk uit de zijkant zetten. Ons werd geïnformeerd gewoon te blijven zitten. Het zou aan de airco liggen.

De maaltijd was goed, maar niet gepast. Ik kreeg een nette maaltijd geserveerd in een kartonnen doos. Hierin zaten onder andere, een puddinkje, een broodje, en een glaasje sinas. Het was simpelweg niet genoeg, om van te kunnen dineren. Wel was het erg smakelijk.

Aan boord nog een 767-modelletje gekocht, met een veel te puntige neus.. Het personeel was ook hier erg aardig. De purser iets minder. Zij liep rond met een chagrijnig gezicht, en was niet erg behulpzaam. Een ander meisje leidde mij, na verzoek naar de cockpit. Om even te kletsen met één van de piloten. Deze hebben mij ook uitgenodigd na de vlucht even te komen kijken. Hier heb ik onder andere het vluchtplan, de FMGC-uitdraai, en de A320-procedures gekregen.

Cijfer: 9. Martinair kon niks doen aan de vertraging, en de beenruimte was ook niet vervelend.

T. van den Heuvel

Copyright Reismedia BV 2024 - Cookieinstellingen