De route Cuenca-Guayaquil wordt pas sinds 7 december gevlogen door Aerolineas Galapagos, kortweg AeroGal. Tot nu toe had TAME hierop een monopolie. Op de dag van de vlucht gingen we naar het vliegveld, en daar bleek dat AeroGal die avond voor ons de gunstigste vliegtijden had. Het tarief was 50 US dollar voor een enkele reis.

Om kwart voor 6 waren we opnieuw op de luchthaven en checkten we in. Dat ging vlot en we hoefden opvallend genoeg niet eens een paspoort te laten zien. Daarna nog even koffie gedronken, afscheid genomen van familie en door de veiligheidscontrole die niet al teveel voorstelde. Het was even zoeken naar de wachtruimte van AeroGal, die uitgestorven bleek. Even later kwamen er toch nog enkele medepassagiers zitten.

Op het platform stond op dat moment al een toestel van AeroGal, het vliegtuig dat naar Quito zou vliegen. Al snel arriveerde ook ons vliegtuig vanuit Guayaquil dat ons later naar deze stad zou vliegen. Het was zoals verwacht een Boeing 737-200 (HC-CFH), het vijfde toestel van dit type in de vloot van AeroGal. Het vluchtnummer was AE 083.

Rond kwart voor zeven ging de deur open en liepen we over het platform naar het vliegtuig. Het bleek dat er op deze vlucht slechts dertien passagiers (!) aan boord waren. Wij zaten op rij 8. Voor vertrek kregen we al een doosje met een bekertje yoghurt en een zakje chips. Ook lagen er op de stoelen verschillende kranten klaar. Na een snelle veiligheidsinstructie van een vrolijke stewardess (die schijnbaar aan het dollen was met haar collega achterin), kon er vertrokken worden.

De vlucht verliep rustig. Er werd geen drinken meer geserveerd, maar de vlucht duurde dan ook slechts 23 minuten. Al snel kwam de metropool Guayaquil in zicht, en even voor half acht werd er geland op de luchthaven Simon Bolivar. Daar stond al een bus klaar om ons naar de nationale terminal te brengen. Binnen enkele minuten konden we onze bagage al van de band pakken.

Cijfer: 7,5

N.V.