Blue Wing is een kleine luchtvaartmaatschappij die vluchten uitvoert vanuit Paramaribo naar het binnenland van Suriname. Tot voor kort vlogen ze ook naar Frans-Guyana, maar de EU heeft besloten Blue Wing op de zwarte lijst te zetten. 'Een gevaar voor de luchtveiligheid' is de reden. Helaas kan ik zeggen dat deze kwalificatie niet geheel ten onrechte is.

De Raleighvallen is een werkelijk schitterend natuurgebied in de binnenlanden van Suriname. Zoveel groen als daar om je heen is en de rust die er heerst, zo zie je het niet vaak. De heenvlucht was goed verlopen, hoewel er één kleine kanttekening geplaatst dient te worden. Bij het instappen van de Antonov AN-28 bleek dat er geen kerosine was bijgevuld. Dus uitstappen en naar een ander vliegtuigje en uiteindelijk met wat vertraging toch vertrokken.

De terugweg echter, werd een ware nachtmerrie. Bij opstijgen was het nog prachtig weer, dus ook een prachtig uitzicht op de Raleighvallen en de Voltzberg. Maar hoe dichter bij Paramaribo we kwamen, hoe donkerder de lucht werd, tot we ineens niets meer zagen. Als je dan weet dat deze vluchten VFR (Visual - op zicht dus) worden gevlogen en je legt dat naast de zwarte lijst, dan word je al iets minder vrolijk. Af en toe konden we wel weer wat zien en opeens zag ik Lelydorp. Vanaf daar was het een lange draai naar links en dan zouden we er wel zo'n beetje zijn. Daarnaast heb je zicht op de cockpit en kun je dus meekijken met de piloten en hun instrumenten.

Toen we weer de bui in doken, begon de ergste turbulentie die ik ooit heb meegemaakt. Bovendien moesten we nog eens flink dalen om op tijd aan de grond te staan en ook nog eens 180 graden draaien. En wat doe je dan als piloot? Dan gooi je je vliegtuig naar links, daalt met duizenden voet per minuut en ach, reizigerscomfort? De luchthaven van Zorg en Hoop (een beetje asfalt, veel kuilen en slechte voorzieningen bij slecht weer) was niet te zien, maar de GPS gaf aan dat we er bijna waren. Ondertussen kwam de grond steeds sneller dichterbij. Even komt in me op dat we wel eens kunnen gaan neerstorten, want we duiken naar beneden en de turbulentie zorgt ervoor dat we alle kanten op mogen kijken...

Uiteindelijk is het een missed approach, de luchthaven bleken we al gepasseerd te zijn (opeens zagen we hem, achter ons welteverstaan) en dus opnieuw proberen. Maar wie in Suriname is geweest, weet dat het daar behoorlijk stevig kan regenen en onweren, zelfs in de lange droge tijd. En de bui bleef hangen. Telkens weer de bui in, proberen, toch teveel turbulentie en zicht 0, dus rondjes draaien boven de stad. Links de bui, rechts prachtig weer, even later: rechts de bui, links prachter weer. En zo veranderde dat om de paar minuten.

Nu vertelde ik al over de afwezigheid van kerosine op de heenweg... Hoe lang kunnen we nog cirkelen is dan de vraag die je jezelf stelt. Natuurlijk is de regel genoeg om uit te wijken + minstens 45 minuten brandstof. Maar geldt dat ook voor een maatschappij op de zwarte lijst? De voorkeur van iedereen in het vliegtuig (16 Nederlandse toeristen en een Surinaamse gids) was om uit te wijken naar Zanderij. Daar leek het mooi weer te zijn en bovendien zijn de faciliteiten bij slecht weer daar een stuk geruststellender. Maar de piloten kozen om te blijven cirkelen en het uiteindelijk nog eens te proberen met een, zoals het leek, alles of niets poging.

En wonder boven wonder kwamen we voor de baan, met de neus in een andere richting, maar dat hoort bij crosswind. De landing was hard, de baan spekglad, maar we stonden aan de grond. Achteraf vertelde de co-piloot dat er voor 1 1/2 uur extra brandstof aan boord was, genoeg dus om nog even te blijven cirkelen. Maar hoe langer we zouden blijven cirkelen, hoe minder er overbleef om uiteindelijk toch uit te wijken. Ook sprak de co-piloot over een 'mooie zware bui'... Wij hebben het helaas anders beleefd.

Mocht u ooit naar Suriname gaan en een binnenlandse trip naar de Raleighvallen boeken, vooral doen! Maar over de weg en met de boot is ook een optie.

Cijfer Blue Wing: 3 (heen was immers niets mis mee)

J.K.