Op 19 maart deed ik ongevraagd mee aan een experiment van de KLM toen ik instapte voor de KL 1829 van 16.20 uur. De KLM heeft een nieuw instapsysteem bedacht met de weinig “originele” naam SMART boarding.

Het systeem werd door een jonge meneer en een hele bos grondstewardessen begeleid gadegeslagen door een vrouwelijke manager. Het bestaat daar uit dat je voor een kistje op wieltjes je boardingcard houdt en dan een nummertje krijgt voor de volgorde van instappen. Ik kreeg een S nummer vanwege mijn Flying Blue Goldcard. Ik kreeg nummer S29. Voor gezinnen en invaliden was er nog geen speciale code ingevoerd toen ik hier naar vroeg. Het systeem (?) is dus nog niet volmaakt. Deze personen werden dus gewoon nog door het KLM personeel begeleid, zoals het in mijn ogen ook hoort.

Het was iedereen een raadsel wat de KLM met het SMART boarden voorheeft. Het werd dan ook een chaos. De grondstewardessen renden rond om te kijken of iedereen wel een nummertje had. De passagiers die geen Engels, Duits, Frans of Nederlands spraken werden redelijk geïrriteerd. De kastjes werden nu rond gereden om de nummertjes te verstrekken. De projectleider bleef maar op zijn laptop staren en ging nog een camera installeren zei hij. (Mag dat zo maar?) Op een ander schermpje werden de nummers geprojecteerd. Na vermelding van jouw nummer mocht je dan uiteindelijk het vliegtuig binnen.

Ook de KLM-ers werden wat nerveus, een van de stewardessen vroeg de projectleider of dit nu vertraging zou opleveren. ‘’Nee hoor’’ zei hij, ja hoor werd het in de praktijk. Het instappen verliep net zo rommelig als altijd. Het systeem voorziet namelijk niet in laat binnenkomende overstappers die vooral het vliegtuig in willen en maling hebben aan de SMART boarding nummertjes.

Ontzettend suf van de KLM om niet even een schriftelijk uitleg te geven waarmee ze bezig zijn en wat ze ermee beogen. Het experiment is gisteren mislukt. Het heeft alleen geïrriteerde passagiers opgeleverd.

De vlucht ging uiteindelijk 30 minuten te laat weg. Met de start over de Polderbaan werd het nog 10 minuten later. De aardige purser was ook wat verbaasd over het experiment. Zij was ook niet echt “amused”. De service bestond uit een keiharde stroopwafel, met gebruiksaanwijzing op de verpakking om hem zacht te maken op je (hete) koffie. Ik zat ruim op stoel 10D. in de B737-800. Het lukte de piloten om toch nog om 18.00 uur op het besneeuwde Berlijn Tegel te landen. Helaas moesten we van het vliegtuig met een bus naar de terminal. Mijn koffer was redelijk snel, met priority label, op de bagageband.

KLM grondpersoneel vanwege het mislukte experiment: -1

KLM vlucht: 6 (Aardige purser, maar jammer van de harde stroopwafel, de vertraging en de bus.)

E. Niemeijer