Als luchtvaartgekken (mijn zoon en ik) mochten wij de luchtvaartbeurs Farnborough 2012 natuurlijk niet missen. Dus vlogen wij op 11 juli met aasyJet van Amsterdam naar London Gatwick.  Met de EZY8872 van 09:05 uur vertrokken wij stipt op tijd in de stromende regen naar Londen. Het vliegtuig zat bijna stamp vol.

Wij hadden ons 24D t/m 24F van de Airbus A320 toegeëigend door achterin in te stappen. De ruimte valt best mee in verhouding tot andere low cost airlines. De catering bestaat uit de snelle hap zoals je die ook bij een benzinestation kan kopen. Ik heb mij voor drie euro beperkt tot een grote bak koffie. Tien minuten voor de geplande landingstijd landden wij op Gatwick. Eigenlijk een prima vlucht voor weinig geld!

Gatwick zelf viel tegen, ik was er heel lang niet geweest. We werden aangemeerd op een van de slurven achteraan op de nieuwbouw van de Noord-Terminal. Dat werd dus een heel end lopen via de waanzinnig hoge skybridge (er kan een A380 onderdoor) naar de immigratie. Die werkt weer wel heel efficiënt met de elektronische paspoorten. Dan weer een stuk lopen en met de skytrain naar het treinstation op de Zuid-Terminal. Van daar konden wij in een ruk met een boemel naar Farnborough.

Na een superdag (slechts één regenbuitje) op de beurs en de omgekeerde volgorde van treinen en lopen namen wij de EZY8881 van 19:05 uur terug naar Amsterdam. Zoals op veel Engelse vliegvelden is het wachten in de centrale hal (shopping mall / food court) op het toewijzen van een gate. De toegezegde 18:20 uur voor het geven van de gate werd 18:50 uur. Uiteraard was gate 109 weer aan het einde van de Noord-Terminal. De geplande vertrektijd gingen wij dus niet halen.

Het vliegtuig (wederom een A320) zat net zo vol als de heenweg. Wij hadden nu stoel 15A t/m 15C. De tijd schoof naar 19:30 uur. De gezagvoerder kwam in de cabine en begon uit te leggen wat er loos was. De afhandelaars liepen achter de feiten aan me bagage laden en lossen. Zij waren door het onweer van die middag achter op hun schema’s. Door dit optreden van de gezagvoerder was er direct begrip bij iedereen aan boord.

De gezagvoerder moest zijn performance tot twee keer toe herhalen doordat de hemel weer langdurig openbrak vergezeld met hevig onweer. Gatwick lag compleet stil. Op een gegeven moment werden wij tot nummer 14 in de wachtrij benoemd om te mogen vertrekken. Maar wat een verademing: een gezagvoerder die open en bloot in de cabine staat en zijn eerlijke verhaal doet. Op een gegeven moment kwam hij weer in de cabine en nodige alle kinderen aan boord uit om eens in de cockpit te komen kijken. De kinderleeftijd schoof snel omhoog. Mijn 18-jarige zoon (bijna twee meter lang) kon gewapend met fototoestel zijn kind zijn niet meer bedwingen en dook ook in de cockpit. Daarna volgden nog veel oudere kinderen (lees volwassenen!). Vliegtuigen, het blijven: “Toys for the Boys (m/v)”. De bemanning deelde ondertussen water uit. De stemming aan boord bleef vriendelijk en er werd niet gemopperd.

Na uiteindelijk een vertraging van bijna drie uur mochten wij uiteindelijk om 21:55 uur weg. Binnen 45 minuten stonden wij weer in Amsterdam. De gezagvoerder verdient een 10+. Van deze man kan menig gezagvoerder in de wereld nog wat leren. Deze man kan communiceren en houdt op deze manier de hele boel rustig door steeds open te blijven en te vertellen wat er aan de hand is. De ellende (vertraging) heeft een gezicht en heeft daarom begrip tot gevolg.

Enige negatieve punt is dat de bemanning de catering in de 45 minuten niet rond krijgt en je in het midden van het vliegtuig geen mogelijkheid krijgt iets te kopen. Maar ja, wat heb je ook nodig binnen die korte tijd!

Cijfer: zowel heen als terug een 8.

E. Niemeijer