Rond half 10 ´s avonds kwam ik met de NJ Transit trein vanuit Manhattan aan op Newark Airport. Mijn vlucht naar Guayaquil (CO 707) zou volgens de dienstregeling pas rond halftwaalf vertrekken. Daarna door de veiligheidscontrole.

Het beveiligingspersoneel op Newark vond ik erg arrogant en ze leken er alles aan te doen om de passagiers een vervelende ervaring te bezorgen. Omdat het niet druk was duurde de procedure echter niet lang. Daarna wilde ik nog wat taxfree-inkopen doen, maar tot mijn verbazing was ik net te laat; de shops sloten al om 22.00 uur. Dat viel me erg tegen voor een grote internationale luchthaven als Newark. Nog wel even wat kunnen eten, en daarna wachten op het vertrek. Inmiddels taxiede de Boeing 737-800 die vlucht CO707 zou uitvoeren naar de gate.

De instapprocedure van de vlucht verliep erg traag. Aangezien veel Ecuadorianen die in New York wonen de kerstdagen in hun moederland doorbrengen, hadden mijn medepassagiers een overvloed aan bagage (cadeaus) bij zich. De opbergruimte in de cabine van de Boeing 737 is beperkt, zodat veel bagage alsnog in het bagageruim moest worden geladen. Uiteindelijk had ik mijn (erg krappe) plaats gevonden en kon er alsnog, ongeveer een halfuur te laat, gestart worden.

De (turbulente) vlucht van zo´n zeven uur was ronduit oncomfortabel, voor een vrij lange vlucht als deze is de 737 toch te klein. Bovendien werd pas tijdens de vlucht gemeld dat er een tussenstop van 45 minuten noodzakelijk was in Panama om bij te tanken.

Al met al toch nog wat uurtjes slaap kunnen pakken. Van het inflightentertainment heb ik niet echt veel meegekregen, hoewel veel dingen die ik op de kleine schermpjes boven de stoelen zag overeen kwamen met wat ik op het traject Brussel-Newark zag. Na een ontbijtje landden we tegen 7.00 uur (een uur te laat) in Guayaquil.

Deze vlucht is niet meer dan een 5 waard.

N.V.