In voorbereiding op onze businesstrip door de USA ook maar eens de sites van de Amerikaanse low cost carriers geraadpleegd. Niet dat ik nou zo gierig ben, maar de service bij de ‘A-klasse’- carriers bestaat uit niet meer dan een softdrink en een zakje pretzels. Vooral toen ik ook nog eens het prijsvergelijk maakte tussen Delta en AirTran: beide op dezelfde route, nagenoeg dezelfde vertrektijden maar toch een voordeel bij AirTran van meer dan 350 dollar voor de trip. Ik noem dat snel verdiend.
Oké, die 350 dollar prijsverschil werd al snel minder toen bleek dat mijn koffer weliswaar 8 Lbs te veel woog, pats een penalty van 39 dollar. Ik dacht dit nog te slim af te zijn om voor mijn collega en mij een upgrade te boeken voor 49 dollar per persoon naar de AirTran Business class. Niets was minder waar: teveel bagage is teveel bagage, welke klasse je ook reist.
Na de check-in naar de wachtruimte. Wat een oude bedoening is de AirTran facility op LaGuardia (LGA). Niks geen restaurant waar je op je gemak een kop koffie kunt drinken; een beker gloeiend hete Donkey Donut koffie en een kleffe muffin op een smoezelig wachtbankje is ‘traveling AirTran vanaf LGA’.
Op tijd naar de gate en dan toch wel blij die 39 dollar per persoon te hebben uitgegeven zodat we eerder naar binnen mochten aan boord van vlucht FL326. Hierdoor konden we plaatsnemen in het eerste gedeelte van het vliegtuig (een Boeing 717) met de standaard Amerikaanse First Class 2/2-opstelling en extra brede lederen stoelen.
Toen het vliegtuig eindelijk was volgepropt en alle bagagebakken van ellende uit hun voegen kraakten, doordat passagiers moeten betalen voor ruimbagage neemt iedereen alles mee als handbagage.
Na het gebruikelijke praatje van de gezagvoerder en het voorstellen van de bemanning bleek dat onze purser een finalist was in de Amerikaanse variant van Idols. Daarom was ook meteen duidelijk waarom iedereen zo apathisch deed wanneer zij aan boord stapte, maar goed wij twee stomme Europeanen hadden natuurlijk nog nooit van dit in onze ogen beetje arrogante mens gehoord.
Op tijd van de gate en warempel heeft LGA bijna geen wachttijden om op te stijgen, na een tiental minuutjes wachten waren wij aan de beurt en vertrokken wij naar het zuiden. Al snel een cola met (te) veel ijs van Mrs Idols en de eeuwige pretzels, en daar bleef het dan ook bij. Ik weet het, niet zeuren want als je met een Europese low cost carrier vliegt krijg je niets, maar op een vlucht van twee uur en vijftien minuten mag er toch nog wel een extra bekertje cola af zonder te zeuren.
Voor de rest geen klagen, op tijd geland, bagage op de band en op weg naar Avis. Als je voor een redelijk bedrag wilt vliegen en service op de tweede plaats stelt is AirTran een goed alternatief.
Gemiddeld cijfer: 7
E. Liedermooy
Oké, die 350 dollar prijsverschil werd al snel minder toen bleek dat mijn koffer weliswaar 8 Lbs te veel woog, pats een penalty van 39 dollar. Ik dacht dit nog te slim af te zijn om voor mijn collega en mij een upgrade te boeken voor 49 dollar per persoon naar de AirTran Business class. Niets was minder waar: teveel bagage is teveel bagage, welke klasse je ook reist.
Na de check-in naar de wachtruimte. Wat een oude bedoening is de AirTran facility op LaGuardia (LGA). Niks geen restaurant waar je op je gemak een kop koffie kunt drinken; een beker gloeiend hete Donkey Donut koffie en een kleffe muffin op een smoezelig wachtbankje is ‘traveling AirTran vanaf LGA’.
Op tijd naar de gate en dan toch wel blij die 39 dollar per persoon te hebben uitgegeven zodat we eerder naar binnen mochten aan boord van vlucht FL326. Hierdoor konden we plaatsnemen in het eerste gedeelte van het vliegtuig (een Boeing 717) met de standaard Amerikaanse First Class 2/2-opstelling en extra brede lederen stoelen.
Toen het vliegtuig eindelijk was volgepropt en alle bagagebakken van ellende uit hun voegen kraakten, doordat passagiers moeten betalen voor ruimbagage neemt iedereen alles mee als handbagage.
Na het gebruikelijke praatje van de gezagvoerder en het voorstellen van de bemanning bleek dat onze purser een finalist was in de Amerikaanse variant van Idols. Daarom was ook meteen duidelijk waarom iedereen zo apathisch deed wanneer zij aan boord stapte, maar goed wij twee stomme Europeanen hadden natuurlijk nog nooit van dit in onze ogen beetje arrogante mens gehoord.
Op tijd van de gate en warempel heeft LGA bijna geen wachttijden om op te stijgen, na een tiental minuutjes wachten waren wij aan de beurt en vertrokken wij naar het zuiden. Al snel een cola met (te) veel ijs van Mrs Idols en de eeuwige pretzels, en daar bleef het dan ook bij. Ik weet het, niet zeuren want als je met een Europese low cost carrier vliegt krijg je niets, maar op een vlucht van twee uur en vijftien minuten mag er toch nog wel een extra bekertje cola af zonder te zeuren.
Voor de rest geen klagen, op tijd geland, bagage op de band en op weg naar Avis. Als je voor een redelijk bedrag wilt vliegen en service op de tweede plaats stelt is AirTran een goed alternatief.
Gemiddeld cijfer: 7
E. Liedermooy