Northwest Airlines: Amsterdam - Memphis, 4 november 2004

4 november 2004
Samen met een vriend op weg naar een vliegshow in Amerika, eindbestemming Raleigh-Durham in North Carolina. Inchecken ging vlot, de door mij gereserveerde stoelen stonden in het systeem. Opgetogen door de security controle, beetje shoppen, en lekker ontspannen wachten in de lounge net voor de E-pier. Daar zagen we ‘onze’ kist al staan aan pier E9.

Er bleek al wat vertraging te zijn, 14:30 i.p.v. 14:10. Twintig minuten noem ik al geen vertraging meer, maar keurig op tijd, dus no worries. Echter, toen veranderde het gate nummer naar E3. De vertrektijd veranderde niet, dus wij liepen opgewekt naar de E3. Daar ondergingen wij de security-vragenlijst. Al wachtende viel op dat er betrekkelijk veel onderhoudspersoneel bezig was bij de middelste wielpoot van het hoofd-landingsgestel. Groundcrew verzekerde dat er niks aan de hand was.

Gelukkig kwam daar uiteindelijk het verlossende bericht: dit toestel is technisch niet in orde, de remmen werken niet. Graag sturen wij u nu naar E6 alwaar een andere DC-10 klaar staat. Uiteraard met veel gemopper toog iedereen naar E6, ondergingen we geduldig de security-vragenlijst (ik hoop dat ze ook controleren of dat je consistent antwoord geeft). Gelukkig bood de Platinum Elite kaart voordelen; we mochten vooraan staan om het vragenvuur te ondergaan. Eindelijk in de kist, beenruimte gewoon ok, goed zicht op Het Grote Scherm, en om 16:30 eindelijk airborne.

Aan boord viel op hoe schoon het toestel was en hoe alles er gewoon nog goed uit zag. En dat voor een kist uit 1987 (N238NW). En wat me altijd opvalt in een DC-10 is dat de kist zo rustig het luchtruim doorklieft. En wat zijn die grote ramen lekker !

Voor het eten was, zoals al jaren, de keuze tussen kip of pasta. De kip genomen, en die was niet slecht. Wijntje erbij en laat de film maar komen. Opvallend was dat er tijdens de start van de film er een stuk tekst kwam, die luidde: “If you can read this text in the main cabin, please inform a cabin attendant.” Blijkbaar is dat ook gebeurd, want dezelfde film startte opnieuw, echter zonder deze tekst. Lange versie/korte versie. Gekuist/Ongekuist? Naast de film vind ik het entertainment aanbod niet op niveau.

De bemanning was op zich vriendelijk, echter wat me altijd opvalt is dat het niveau van de stewardessen bij Northwest niet echt geweldig is. Vaak onverzorgd en ongeïnteresseerd. De First Class dame was gewoon dik en kwam al met vlekken op haar kleding de kist binnen. De gemiddelde leeftijd houdt ook niet over en ik vraag me af of deze mensen mij bij een noodsituatie echt kunnen helpen. Uiteindelijk is dat hun primaire rol. Mijn maat en ik zeggen nu, als we een minder aantrekkelijke dame tegenkomen: “zo, die kan zo bij Northwest gaan werken”.

In de wachtruimte was ons verzekerd dat men ons aan boord op de hoogte zou houden van mogelijke aansluitingen die we zouden kunnen missen of net halen in Memphis. Men kwam daar aan boord absoluut niet op terug. Waarschijnlijk omdat men al wist, zoals later bleek, dat alle aansluitingen reeds vertrokken waren.

De vlucht verliep verder zonder noemenswaardigheden. Inderdaad te laat geland, en werden in Memphis opgevangen. Kregen vouchers voor bellen, diner en ontbijt, met een overnachting in het Radisson. Op zich prima geregeld. De vlucht voor de volgende dag waren we ook al op ingechecked.

Op zich was er niks mis met de vlucht, maar ik blijf erbij, Northwest zal nooit mijn eerste keus zijn om mee te vliegen.

M. Teerds
Copyright Reismedia BV 2024 - Cookieinstellingen