PALMA DE MALLORCA - "Genieten. Echt genieten." Die woorden klonken woensdag (13 oktober) uit veel monden tijdens een bezoek van chronisch zieken en gehandicapten aan het Spaanse vakantie-eiland Mallorca. In samenwerking met Martinair organiseerde het Rode Kruis een dagtrip voor mensen die normaal gesproken niet zomaar met het vliegtuig op pad kunnen.

Het instappen en uitstappen van de passagiers en het in- en uitladen van de bagage nam opgeteld drie uur in beslag. Doe dat keer twee (heen- en terugreis) en je komt op zes uur uit. Zelfs in tijden van bloeiende economische groei zou dat de ondergang van iedere luchtvaartmaatschappij betekenen. En elke passagier zou zich groen en geel ergeren aan al die verloren tijd. Maar woensdag niet. Het personeel van Martinair biedt de vrijwilligers van het Rode Kruis geduldig de helpende hand bij het in- en uitstappen van de passagiers. En de 55 mensen die door het Rode Kruis zijn uitgenodigd nemen elk moment van de dag vol enthousiasme in zich op.

Mevrouw Roelevink vliegt voor de tweede keer. In mei is ze al eerder de lucht in gegaan, ook op een speciaal georganiseerde reis. En ook naar Mallorca. Ze heeft net een kijkje genomen bij de piloten, want de deur naar cockpit staat de hele vlucht open. "Schitterend, al die lampjes. Ik ben heel blij dat ik mee mocht. Reizen is voor mij heel lastig, want ik zit in een rolstoel en heb hulp nodig om het vliegtuig in te komen."

Tillift
Een paar stoelen verder zit de 20-jarige Paula Verhagen. Haar voeten rusten op een plateautje dat profesorisch is aangebracht op de vloer van het vliegtuig. Paula werd door een vrijwilliger van het Rode Kruis gevraagd of ze interesse had voor het dagje naar Mallorca. "Ik heb niet direct ja gezegd. Er komen veel dingen bij kijken, rolstoelen, tilliften enzo. Pas toen duidelijk werd dat mijn moeder mee mocht heb ik me opgegeven."

Ze geniet ze van haar eerste vliegreis en de gedachte aan het strand, de boulevard en de winkeltjes op Mallorca. "Eigenlijk zou je elk jaar met zo'n reis mee moeten kunnen."

Gezagvoerder Reinoud is al vaker als piloot mee gegaan met het jaarlijkse uitstapje, dat woensdag voor de 34e keer plaats vond. Hij is captain van de speciaal voor de reis aangepaste Airbus A320. Samen met first officer Bert kijkt hij vanaf het Spaanse strand hoe een paar van zijn passagiers voor het eerst in hun leven het water van de Middelandse Zee hoog laten opspatten. "Ik ga voor de vierde of vijfde keer mee, maar het blijft de mooiste werkdag van het jaar. Op dit soort momenten bedenk je hoe verwend we zijn dat we strand en zee heel gewoon vinden. Voor deze mensen is het de dag van hun leven."

Collega Ingrid is stewardess op de vlucht: "Vorig jaar was er iemand bij die voor het eerst met z'n voeten in het zand stond. En vandaag vroeg een jongen aan mij of hij de schelpen die op het strand liggen mee naar huis mocht nemen. Dat soort momenten maak je tijdens gewone werkdagen niet mee."

Eén grote familie
Reisleidster en Rode Kruis medewerker Karin zat op de heenweg in het vliegtuig naast een oudere dame. "Volgens mij was ze 88 jaar oud. Ze zat voor het eerst in een vliegtuig en heeft de hele vlucht uit het raam gekeken. Prachtig vond ze het."

Ondertussen laat meneer van Beek vanuit een rolstoel zijn blik glijden over het azuurblauwe zeewater. "Morgen komt de wijkverpleegster weer langs. Dan vraagt ze 'en meneer van Beek, wat heeft u gisteren gedaan?'. En dan zeg ik 'oh, ik ben een dagje naar Mallorca geweest". Hij lacht en wijst met z'n vinger naar z'n hoofd. "Die is gek, denkt ze dan".

Op weg naar huis, op elf kilometer hoogte in Belgische luchtruim, denkt Paula Verhagen na over wat nou het leukste van de dag is geweest. Een lastige vraag, want eigenlijk was álles heel leuk. Maar dan, overtuigend: "Ik denk de onderlinge sfeer. Je kent niemand, maar toch lijkt het alsof het één grote familie is."