Boeing 757

Boeing heeft de 757 eind jaren zeventig en begin jaren tachtig ontwikkeld als opvolger van de driemotorige 727. Dat gebeurde tegelijkertijd met de grotere 767, waardoor beide toestellen veel overeenkomsten vertonen. Met meer dan duizend gebouwde exemplaren werd de 757 een behoorlijk succes. Het toestel is zeer flexibel inzetbaar: maatschappijen gebruiken 'm zowel voor korte vluchten als voor trans-Atlantische routes waarop een widebody te veel capaciteit biedt.

Aanvankelijk werd de 757 alleen als de 47-meter langer 200-versie geleverd, maar net voor de eeuwwisseling bracht Boeing ook de grotere 757-300 op de markt. Met een lengte van bijna 55 meter is dit het langste narrowbody-vliegtuig ooit. Sommigen noemen 'm ook wel de Vliegende Sigaar vanwege zijn ranke verschijning. Dat brengt ook een nadeel met zich mee: aangezien er slechts één gangpad in de cabine is, duurt het boardingproces doorgaaans nogal lang.

De productie van de 757 eindigde in 2004. Echt een opvolger kreeg het toestel destijds niet: de grootste varianten van de 737NG kwamen er nog het dichtste bij in de buurt. Momenteel wordt de A321(X)LR van concurrent Airbus als de spirituele opvolger gezien, vanwege zijn trans-Atlantische kwaliteiten en vergelijkbare passagierscapaciteit. Het aantal actieve 757's neemt elk jaar verder af, maar wie er graag nog eens met één wil vliegen kan onder meer bij Icelandair terecht. De IJslandse maatschappij zet dit type regelmatig in op de route tussen Schiphol en Keflavik.