Christa Kloosman: Nieuw hoofdstuk!

2 november 2013

Gastblogger Christa Kloosman gaat binnenkort als first officer aan de slag bij WizzAir, maar kijkt in deze blog eerst nog even terug op de afgelopen anderhalf jaar waarin ze als stewardess werkzaam was voor ArkeFly. "Het meest heb ik 'goedemorgenbedankttotzienswelthuis' gezegd."

In precies 1,5 jaar stewardessen bij ArkeFly ben ik op 61 verschillende bestemmingen in de hele wereld geweest, met als favoriet San Francisco en Natal.

- Het vliegveld van Antalya zag ik het vaakst: 11 keer.
- Ik ben 4x uit m’n standby opgeroepen, waarvan 3x in 1 week.
- Na alle horrorverhalen die de rondte gingen, heb ik uiteindelijk maar 1 kakkerlak op m’n kamer gehad (Sal), en 1 (dode) vogelspin gezien op het hotelresort op Punta Cana. Ik heb 100.000 muggenbulten gehad (Curaçao, Cancún, en Punta Cana), en maar 1x zandvlooien (Punta Cana) en 1x bedbugs (Punta Cana). Met andere woorden: Punta Cana biedt de meeste variëteit aan fauna.
- Het warmst was het in Dubai (45°C) en het koudst in San Francisco (6°C).
- M’n langste en tevens tofste stop was in Natal: 8 dagen maar liefst, ik was er tijdens carnaval! Het meest ‘interessant’ was een speciaal ingehuurde vlucht voor de Royal Family van Qatar, naar Doha via Parijs. We vlogen een dag later leeg terug en de complete cabinebemanning was die gehele vlucht knock-out te vinden op de eerste rijen stoelen.
- M’n kortste vlucht was een retourtje Krakau op de B767 (3:49u), en de langste werkdag was een enkele reis van Los Angeles naar huis (12:31u).
- Het meest heb ik “goedemorgenbedankttotzienswelthuis” gezegd, gevolgd door “gebruiktusuikerindekoffie” en “hettoiletisevenbezetnog”.
- De leukste ervaringen aan boord waren absoluut –naast alle stopjes- de luchtdoop van een lieve hoogbejaarde oma, en het samen snoepjes uitdelen aan passagiers met een schattig klein meisje die we ons shawltje omknoopten en jasje aantrokken. Ik vergeet nooit meer hoe verrukt die oma naar buiten staarde en hoe trots dat meisje als stewardess-to-be rondliep, poserend voor haar ouders die haar fotografeerden.
- De meeste indruk maakten de Mount Everest en de Kilimanjaro op mij. Ik heb ze beide van bovenaf mogen zien, en dat ook nog eens bij prachtig weer. Dan ineens heb je écht het gevoel dat je aan ’t reizen bent. En hoe hard het ook regende op de grond: boven de wolken áltijd de zon, en bijna elke nachtvlucht zag ik vallende sterren vanuit de cockpit.
- Ik hopte 4 keer over de evenaar en zag vanuit de lucht hoe nietig de mens eigenlijk is en hoe krachtig de natuur kan zijn.
- Ik vloog totaal 1145:37 uur, waarvan 454:13 uur op de B737 en 691:24 uur op de B767. Omgerekend: ik werkte bijna 48 dagen in een vliegtuig. En dat is exclusief positionen, deadheaden en alle beroemde taxiritten.

Ik bezocht:
Dalaman, Aruba, Curaçao, Cancún, Antalya, Punta Cana, Bonaire, Heraklion, Sharm el Sheik, Varadero, Luxor, Hurghada, Bodrum, Jerez, Malaga, Orlando, Miami, Ponta Delgada, Terceira, Tirana, Ohrid, Krakau, Marsa Alam, Rhodos, Brussel, Basel, Izmir, Bourgas, Arecife, Fuerteventura, Holguín, San Francisco, Las Vegas, Los Angeles, Kos, Aqaba, Mombasa, Zanzibar, Parijs, Mahon, Las Palmas, Sal, Eindhoven, Rotterdam, Enfida, Djerba, Funchal, Kathmandu, Fortaleza, Natal, Minhad, Akrotiri, Hannover, Madrid, Sharjah, Dubai, Doha, Ibiza, Tenerife, Banjul en Boa Vista.

Bij deze mijn oprechte dank aan alle collega’s en leidinggevenden, ik heb een waanzinnige tijd gehad!
We hebben ongelooflijk hard gewerkt aan boord. Af en toe de slappe lach met elkaar aan de verkooptrolley, we schoten elkaar te hulp als de ander stond te balanceren met 2 tosti’s, 4 saucijzenbroodjes, en een bak vol nasi- en pastamaaltijden. Samen trokken we de bloedhete maaltijden uit ovens, en konden we keihard balen (maar mét een glimlach) als de inhoud van de servicetrolley er weer eens uit viel. We moedigden elkaar aan en pepten elkaar op, wanneer we 11,5 uur door de nacht terug moesten vliegen uit Vegas terwijl de HELE cabine sliep, en wij het de avond daarvoor ook laat gemaakt hadden (want hey, hoe vaak komt een mens in Vegas?!).
Maar we deelden ook onze ‘stomme-thuis-situatie-dingen’. Soms hebben we flink zitten janken. Dan pakten we maar een theetje, en een zakdoek, want je moet toch nog 8 uur met elkaar verder vliegen in zo’n claustrofobische tube.

‘Many thanks’ ook naar de flightcrew, voor het me blijven aanmoedigen wanneer ik even bij jullie voorin zat, en daarna weer naar achteren moest om drankjes te serveren. Jullie kwamen altijd met tips en adviezen om bezig te blijven in de vliegerij. Samen hebben we er een onvergetelijke tijd van gemaakt!

Nu breekt een nieuw hoofdstuk aan... Ik heb de selecties bij WizzAir positief afgerond en mag de cockpit in, nadat ik eerst nog ‘n typerating A320 moet halen bij Airbus in Toulouse. M’n base wordt Katowice, in Polen, alwaar ik nu zit te schrijven en uitkijk op de was van de buren die in de voortuin wappert. Het is 21 graden, en de Polen genieten van de warme herfst.

Dankjulliewel allemaal, happy landings en wellicht tot binnenkort?
Het vliegwereldje is maar ’n kleine.

Christa Kloosman

Reageren op artikelen? Graag! Er gelden spelregels. We moedigen toevoeging van uw reactie op onze content aan, maar kijken streng naar taalgebruik.

Copyright Reismedia BV 2024 - Cookieinstellingen