In de bus naar het noorden volgden we veelal de rivier Chao Praya, die door Bangkok stroomt naar de Golf van Thailand. Zoals in meer Aziatische landen wonen er hele volksstammen in houten huizen op palen tegen de oevers van de rivier. Die oevers waren overal bedekt met een laag plastic afval wat zwierf door de berm. Ik stelde me voor wat er zou gebeuren als de rivier zou wassen en hoe het water al dit plastic zou laten drijven en meevoeren stroomafwaarts. Waar dat zou eindigen? Daar waar al zoveel is geëindigd, in de zogenaamde Pacific Gyre, de circulerende plastic soep waar nu Boyan Slat zijn Ocean CleanUp op loslaat. Daar waar 9 miljard kilo per jaar eindigt, in zee.

Dezelfde vervuiling die ik zag in Thailand zag ik in Indonesië, op Caraïbische eilanden, in bijvoorbeeld Colombia maar ook in Afrikaanse landen. Het is echter niet alleen een derde wereldprobleem. Helaas is ook ons eigen land niet meer zo kuis als het ooit was. Veel afslagen van snelwegen zijn complete vuilnisbelten, om over de omgeving van bouwputten maar te zwijgen.

Het is nobel zoals ze in Den Haag kunnen debatteren over miljarden investeren om de hoeveelheid CO2 in de lucht omlaag te brengen. Nu sleept Greenpeace de KLM voor de rechter omdat de maatschappij een grote vervuiler zou zijn. Hier wordt weer duidelijk op de groene emotie gespeeld maar de feiten zijn, zoals Benno Baksteen zegt, heel anders. Alleen wil men geen feiten, men wil cancellen, afserveren. Aangezien een hoop van dit soort emo-do-gooder clubs dik gesponsord worden door een grote loterij in Nederland heb ik een tijd geleden besloten mijn postcode er niet meer aan te verbinden.

Het zou Greenpeace sieren om te stoppen met navelstaren en over onze grenzen te kijken en daar helpen waar het nodig is. Misschien met al dat geld arme landen helpen te leren hun huis op orde te krijgen. Als dat geld en die opvoeding er niet komen gaan ze het uit zichzelf waarschijnlijk nooit doen. Om de simpele reden dat ze veel te druk bezig zijn met overleven, van de hand in de tand, dan heeft milieu een heel lage prio.

Dit probleem van steeds meer vervuilde oceanen bestaat nu en wordt met de dag erger. De schade aan de voedselketen is meer acuut dan een mogelijke zeespiegelstijging die misschien centimeters beslaat over een eeuw, maar misschien ook niet, vanwege een gas wat minder dan 0,04 procent uitmaakt van de lucht om ons heen.

In mijn tijd komt er een verkeersvliegtuig dat niet meer zal vliegen op kerosine maar op een schone energiebron. Dat is de luchtvaart aan haar stand verplicht, ze is altijd een van de meest innoverende takken van industrie geweest. Die omslag is noodzakelijk, omdat olie vervuilend is en de voorraad eindig. Die omslag komt er.

Bakken geld steken in een klimaatwens die waarschijnlijk onhaalbaar zal blijken is niet snugger. Een luchtvaartmaatschappij aanvallen is systeembestrijding, emo- en symboolpolitiek. Een dogmatische, kneuterige beeldenstorm in een land zo groot als een postzegel.

Wat Greenpeace betreft zou ik zeggen: durf groot te denken, probeer de mensheid te verbinden in de strijd om een planeet te redden die verzuipt in haar eigen troep. Dan krijg je van iedereen de handen op elkaar.

Herman Mateboer
[email protected]