Een groepje Nederlanders beschoot vanaf een bergtop een boomgaard vol met slechterikken, maar werd vervolgens zelf ook danig onder vuur genomen. We zagen het in een filmpje, dat een van onze jongens zelf had opgenomen, met zijn iPhone. "Luchtsteun!", schreeuwde een van de Hollanders opeens opgelucht. "Twee F-16's en een A-10!".

Wat we hóórden waren inderdaad twee F-16's. Wroaaaaaap. En weg waren ze weer. Als een bromfietskoerier die een dubbeltje op de stoep ziet liggen.

Maar wat we zàgen: een A-10, die kalmpjes, maar o zo dreigend, arabesken bleef draaien tegen de Afghaanse blauwe hemel. Aanwezig. Angstaanjagend. Klaar om één enkel doelwit, een auto, een huis, een groepje bomen, in seconden volledig te vernietigen.

Dat kan die A-10. Maar het voornaamste is vooral dat hij er ìs. In tegenstelling tot het modernste toestel van de wereld, dat op de thuisbasis net wordt bijgetankt op het moment dat het 't hardst nodig is.

Want bij alle specs waarmee de fabrikanten van moderne jets ons om de oren slaan is er eentje altijd opvallend afwezig. Die heet loitering time. Het vermogen van een gevechtsvliegtuig om te kunnen blijven rondhangen op de plek waar dat nodig is. Bij vrijwel alle moderne toestellen is die loitering time lachwekkend kort. De A-10, die dezelfde zuinige motoren heeft als de Boeing-737, kan het uren.

Daarom, ik blijf het zeggen: Nederlandse regering: koop nu die voordelige, geheel vernieuwde en verbeterde Boeing A-10 Thunderbolt II!

Want voor één JSF (die sinds kort 150 miljoen kost) koop je tien van die dingen. Daar is de rekenkamer heel blij mee. Daar zijn die jongens en meiden daar in Afghanistan blij mee.

Of anders wel hun zoons en dochters over een paar jaar in een godverlaten oord in Zimbabwe, Congo of Korea.

Goof Bakker