DRIEBERGEN - Veel Nederlanders hebben hun luchtdoop beleefd aan boord van een vliegtuig van Martinair. Tijdens een rondvlucht boven Amsterdam, of tijdens een vakantievlucht naar een zonnig vakantieoord. Omdat de luchtvaartmaatschappij per 1 november na 53 jaar stopt met het vervoeren van passagiers vroegen wij u onlangs om uw opmerkelijkste Martinair-herinneringen en -foto's naar ons te zenden.

Veel bezoekers van Luchtvaartnieuws.nl reageerden op onze oproep. Het blijkt dat de meesten warme herinneringen bewaren aan vluchten met ‘The other Dutch airline’, zoals de maatschappij ook wel werd genoemd.

Een aantal van de herinneringen en foto’s daarvan is gepubliceerd in de derde editie van het Luchtvaartnieuws-kwartaalblad. Dat blad is nu te bestellen via Luchtvaartwebshop.nl. De iPad-versie van het blad is verkrijgbaar via Magzine.nu.

Een selectie van de overige foto's vind u op Luchtvaartfoto.nl (deel 1 en deel 2), en hieronder staan nog een aantal herinneringen.

Onder de inzenders is een winnaar geloot, die mag kiezen tussen een schaalmodel van een Martinair-vliegtuig of het boek 'Van MAC tot Martinair'. De gelukkige winnaar is Hans Ziekenoppasser.

Een De Havilland Dove boven Amsterdam. Foto: Martinair.

Landingsgestel
Bij een reisverhaal over Martinair moet ik meteen terugdenken aan de vlucht van Reus (Spanje) naar Amsterdam op een zonnige namiddag in een zomer, eind zeventiger jaren, met de enige F-28 die Martinair toen had.

Een lekkere vakantie gehad aan de Costa Dorada. Eenmaal op de luchthaven bleek er vertraging te zijn. Er waren voor de start vanuit Amsterdam problemen met het neuswiel, maar die waren verholpen, het toestel was onderweg, zo hoorden we. Lekker nog even bij-bruinen, buiten naast het platform.

Met een paar uur vertraging vertrokken we. Tijdens de landing in Amsterdam merkte ik dat de landing niet werd doorgezet en dat we een doorstart maakten. Een van de twee piloten kwam uit de cockpit, trok direct daarachter, zichtbaar voor de passagiers, een luik in de vloer open, sloot het weer en keerde terug in de cockpit. Via de intercom meldde hij dat een lampje juist wel of niet brandde in de cockpit, waardoor werd getwijfeld of het landingsgestel wel uit was.

Weer dat landingsgestel….maar het lampje was blijkbaar stuk. De landing werd wederom ingezet. Nog voor we op de grond waren zagen we links en rechts van de landingsbaan brandweerauto’s met zwaailichten meerijden. Het toestel remde met volle kracht en kwam tot op de landingsbaan tot stilstand.

Daarna werd er buiten gekeken met zaklantaarns (het was inmiddels donker) naar, alweer, het landingsgestel. Uiteindelijk zijn we daarna heel langzaam naar de gate gereden is er verder niets gebeurd. Ik heb daarna nog regelmatig met plezier met Martinair gevlogen, maar deze vlucht vergeet ik nooit meer…

Jos Rademaker

Belfast
In 1980, toen ik in de zesde klas zat van de lagere school, deden we als klas mee aan een prijsvraag over de mensen in Belfast. Het ging over de protestanten en de katholieken in Belfast. Deze twee groeperingen konden niet goed met elkaar omgaan, vaak met rellen als gevolg!

We moesten er een tekening over maken en er werd dan van elke school die meedeed een winnaar getrokken. Ik had dus gewonnen en zou een dag met die jongens en meisjes uit Belfast met de bus verschillende toeristische locaties bezoeken in Nederland.

Door een misverstand ben ik niet uitgenodigd voor deze dag. Om mij toch tegemoet te komen omdat ik gewonnen had, mocht ik meevliegen naar Belfast met de Ierse kinderen. Ik woonde toen in Bilthoven en volgens mij woonde er iemand die bij Martinair werkte ook in deze plaats en daar ben ik mee naar Schiphol gereden.

Dit was dus een onvergetelijke dag, voor het eerst vliegen. We vlogen met een Fokker F-28 en op de terugvlucht was ik helemaal blij, omdat ik tijdens de vlucht in de cockpit mocht kijken. Dit kon omdat er verder geen extra passagiers - behalve de begeleiders en de bemanningsleden - aan boord waren. Echt te gek.

Dit was het begin van mijn passie voor vliegtuigen.

Koen Willekes


De MD-11 werd door Martinair aanvankelijk ook gebruikt voor passagiersvluchten. Foto: Martinair.

Te laat
Een dag die we nooit meer vergeten: we kwamen na een lange vertraging van de bus eindelijk op de luchthaven van Kos aan. Officieel waren we te laat om onze bagage af te geven maar Martinair liet ons toch door.

Toen we onze bagage hadden afgegeven en bij de gate kwamen was er een groot probleem. Het toestel was volgeboekt en er waren maar een paar mensen die in de eerste klas wilden zitten. Martinair vond het erg sneu voor de mensen die te laat waren, want eigenlijk mochten we niet meer mee. Toen heeft Martinair ons gratis in de eerste klas laten vliegen. De bemanning was echt geweldig.

Martinair is voor ons nog steeds een geweldige maatschappij gebleven en zal altijd zo blijven. Bedankt!

Geert Trompet

Komeet
Wat mij van Martinair bij zal blijven is de vlucht met een Airbus A310 ‘naar’ de komeet van Halley op 5 januari 1986. De komeet scheerde in die periode ‘dicht’ langs de aarde. Martinair organiseerde vluchten van 1 uur vanaf Schiphol en ik was samen met onze dochter van veertien en zoon van dertien aan boord. De lichten werden op een gegeven moment gedoofd en door de ramen zou je beter zicht hebben op de komeet. Maar dat viel niet helemaal mee, zeg maar. Onze zoon werd wel geïnterviewd door een meneer van het Jeugdjournaal. Dat gesprekje met onze zoon werd inderdaad op de tv uitgezonden en daardoor werd hij heel beroemd in zijn klas. Dat was natuurlijk heel leuk.

M.L. Janssen


Douglas DC-3 Dakota van DDA Classic Airlines in de historische MAC-kleuren, met op de achtergrond een Boeing 747-400BCF. Foto: Martinair.