Onder zulke omstandigheden kunnen alleen hele bijzondere mensen optimaal presteren. Wereldsterren die aan een voornaam genoeg hebben. Talent en hard werken is niet voldoende, je moet in staat zijn om iedere seconde je focus op de race te houden. Een minuscuul momentje van afleiding kan ervoor zorgen dat het misgaat. 

In hetzelfde weekend dat de Nederlandse Grand Prix werd verreden, zat ik in de simulator voor mijn halfjaarlijkse examen. Gelukkig was dat midden in de nacht, zodat ik de race ’s middags heb kunnen zien. Ik moest tijdens mijn examen aan Max denken en dat is natuurlijk niet goed. Je gedachten en je focus moeten in de cockpit blijven.

Ieder examen begint als een gewone vlucht, maar al snel vliegen de verstoringen om je oren. Het is eigenlijk net een wedstrijd. Het weer is slecht, er gaat een motor in de fik en een passagier wordt ziek. De buitenwereld bestaat niet meer, ik moet hier en nu een goede prestatie neerzetten, anders staat mijn baan op de tocht. Niet aan denken, focussen! Met minimaal zicht en een kreupel vliegtuig moeten we veilig aan de grond zien te komen.

In de sport gaat het om winnen. Je moet beter zijn dan je tegenstanders. Alles moet wijken om nummer één te worden. In iedere tak van sport is er uiteindelijk ook maar een winnaar. De rest heeft het niet gered. Zo simpel is het.

Bij ons gaat het niet om winnen. Geen enkele luchtvaartmaatschappij heeft een ranglijst, geen enkele vlieger is de beste. Onze werk kent geen wedstrijden, al voelt het soms wel zo. Iedere vlieger die een vlucht veilig afrondt, slaagt voor zijn of haar examen. We zijn allemaal winnaars als we slagen. Toch droom ik stiekem van een ranglijst. Ook deze keer ben ik weer geslaagd, maar zou ik ooit de beste kunnen zijn? Ik denk het niet. Daarvoor ben ik waarschijnlijk te snel afgeleid.