Voor de meeste supporters is de lol er wel van af. Het is namelijk een beetje duur en je schijnt je te moeten aanpassen aan de lokale mores. Er zullen in ieder geval nog nooit zo weinig supporters naar een WK zijn afgereisd. Daar is Qatar op zich best blij mee, want die schreeuwende, halfnaakte alcoholisten passen niet helemaal in het lokale plaatje.

Supporters die wel in het plaatje passen en graag als verlengstuk van de Qatarese PR-machine willen meedoen, mogen gratis invliegen. Natuurlijk staat er voor hen een ook leuk hotelkamertje te wachten, waar de tickets voor de wedstrijden al op de salontafel klaarliggen. Zij zullen de thuisblijvers ook via social media op de hoogte houden van het bijzondere spektakel. We willen tenslotte allemaal een prachtig feest waarbij de wereld kan genieten van het mooiste voetbal en Qatar en passant lekker in het zonnetje wordt gezet.

De grote vraag is: ga je wel of ga je niet? Ik hou van voetbal en ga regelmatig naar het stadion. Ik had ook best in mijn vakantie naar het WK kunnen gaan om een paar wedstrijdjes mee te pikken, maar ik heb er, net als de meeste andere fans, voor gekozen om niet te gaan. De hele situatie maakt onze keuze niet zo moeilijk, al zijn er natuurlijk ook mensen die eigenlijk niets te kiezen hebben.

Journalisten, ministers, de koning, maar ook piloten hebben weinig keus. Als je baas zegt dat we gaan, dan gaan we. Dat is niet altijd makkelijk. Af en toe verrast de luchtvaartmaatschappij je met routes of bestemmingen waar je niet echt een warm gevoel bij krijgt. Het gaat dan niet alleen om het vliegen naar of over oorlogsgebied, maar ook naar landen die andersdenkende inwoners met terreur en geweld onder de duim proberen te houden. Het is alleen wel zo dat vliegtuigen alleen naar een bestemming vliegen als er genoeg mensen zijn die daar ook naartoe willen. Daarom zou ik u vriendelijk willen verzoeken om in ieder geval geen vliegreizen meer te boeken naar landen met oorlogszuchtige of dubieuze regimes. Er blijven genoeg keuzes over.