Ik ben in deze COVID-tijden soms verbaasd wat er nog vliegt. Luchtvaartmaatschappijen wringen zich in allerlei bochten, met of zonder lening, om het hoofd boven water te houden. Nauwelijks nog passagiers. Vracht houdt de omzet nog een beetje gaande. Zo wordt met aangepaste procedures intussen menig pakketje geüpgraded naar een passagiersstoel.
Menig ondernemer; restauranthouder, winkelier, kroeg, de cultuur en alle daarvan afhankelijken staat inmiddels het water al veel hoger aan de lippen; of zelfs met ingehouden adem daarboven.
En natuurlijk ziet iedereen het water over eigen voeten lopen en tracht daar als eerste iets aan te doen. Logisch. dan ben je de begripvolle blik op de rest van de wereld even kwijt en je maakt je er op dat moment ook geen zorgen over waar dat water heen moet. Eerst zelf droge grond. Volkomen begrijpelijk. Het is het directe belang om te overleven wat menselijkerwijs de blik dichtbij houdt.
Maar intussen, achter de COVID-golf, wacht er achter de horizon een lange termijnvloed, veroorzaakt door CO2. Een sneller dan verwachte zeespiegelstijging waar de focus op dit moment nauwelijks kán liggen door het noodzakelijke dweilen van vandaag. De enige manier om die te kenteren is om iedereen bijtijds aan boord te krijgen van het schuitje dat een andere koers moet varen. De hele wereld zal hierbij moeten samenwerken. Dat kan alleen als, waar ook ter wereld, er eerst een soort van zeker bestaan is voor iedereen, dan pas kan de focus naar de vloedgolf op de horizon. Slechts met brood op de plank kan de blik weer vooruit.
Misschien onmogelijk. Maar ik kijk toch hoopvol in de nabije toekomst naar een curve. Vaccins, mondkapjes, afstand houden, avondklok, discussie voor of tegen; werkelijk iedereen doet iets met COVID. Over de hele wereld. En als straks die curve van stijgen naar dalen gaat hebben we een historisch moment. Dan zal het voor het eerst in de geschiedenis zijn dat we als gezamenlijke wereldbevolking iets voor elkaar hebben gekregen. Het kán dus!
Zo doen we het dus; niet nationaal maar met z’n allen op wereldniveau. Dat geldt des te meer als we een beter milieu willen. Zo niet, dan komt de focus weer op de eigen schoenen waar het water overheen loopt. Als deelverantwoordelijke zal het zo ook met de luchtvaart moeten; verbeteringen op wereldniveau, niet alleen nationaal.
Alleen op die manier zal de mensheid sneller tot grotere hoogte stijgen dan dat de zeespiegel dat doet.
Paul Melkert
Deze column staat ook in de februari-editie van Luchtvaartnieuws Magazine. Bestel een los exemplaar of neem een voordelig abonnement.
Ontvang een jaar lang 30% korting op het beste van Luchtvaartnieuws en Zakenreisnieuws. Krijg onbeperkt toegang tot al het nieuws en de bijbehorende Apps. Ontvang tevens 12 maanden het Luchtvaartnieuws Magazine in de mail of op de mat.