Opvallend vond ik dat relatief jong personeel uit alle bijna alle delen van de wereld de cabin crew van Etihad Airways vormt. Allen gehuisvest in de diverse compounds in Abu Dhabi, waaronder het eigen dorp Etihad Plaza. "We moeten hard werken maar er wordt ook goed voor ons gezorgd. Als ik drie dagen vrij heb tussen de vluchten ga ik soms toch nog even naar Nederland", vertelde een Nederlands Etihad stewardess me.

Het cabinepersoneel lijkt blij dat men de kans krijgt om een bijzondere ervaring op te doen. Neem daarbij het gegeven dat een aanzienlijk deel van het cabinepersoneel afkomstig is uit Oost-Europa; met name voor hen gaat er een wereld open. Hun service is meer dan uitstekend, overigens. De rest van het luchtvaartpersoneel in Abu Dhabi is grotendeels afkomstig uit India, Afrika, Bangladesh, de Filipijnen en andere landen waar de levensstandaard beduidend lager is dan wij in het westen gewend zijn.

Verder is er in Abu Dhabi een overvloed aan voordelig kapitaal beschikbaar om een best in class product neer te laten zetten, met oog voor alle details van luxe, comfort en privacy. Een aantal door de wol geverfde Australische en Europese luchtvaartveteranen heeft in 11 jaar tijd een luchtvaartmaatschappij neergezet waar de groei pas net begonnen is en waar de concurrentie alleen maar van kan dromen.

Ervaren piloten vinden, om voor langere tijd in de woestijn te resideren, lijkt ook geen enkel probleem. De Martinair-vliegers zijn van harte welkom om redelijk horizontaal in te stromen.

En als de groei te snel gaat worden er vier paaltjes om een stuk woestijn gezet, komen er een paar landmeters aan te pas om er binnen drie jaar een extra luxe dedicated terminal met een capaciteit van dertig miljoen passagiers te laten verrijzen. Gelijk wordt er alvast een stuk extra woestijn gereserveerd voor de volgende groeifase.

Dit gegeven moet je wellicht eerst zien om het echt te geloven. Het is toch wel een wake-up call en een constatering dat als overheid en commercie samenwerken er iets in korte tijd van de grond kan komen met een hoog "niet lullen maar poetsen"-gehalte.  Toegegeven, het personeel werkt zonder cao, maar dat wil ook weer niet zeggen dat ze niet fatsoenlijk behandeld worden.

Toch blijf ik zitten met de vraag of dit een grote zeepbel is of echt ook 95 jaar oud kan worden. Daarnaast pieker ik me suf of "if you can’t beat them, join them" de beste strategie is. Beter is misschien om het te houden bij "copy them", of allebei?

Rob Somsen
[email protected]