Journalisten zijn eveneens uitgenodigd voor een wel heel ongebruikelijke ontmoeting op de ambassade om zijne excellentie aan te horen over, volgens de uitnodiging, "de situatie met betrekking tot de groep Air France KLM. Hoezo Air France geen staatsmaatschappij, vraag ik me af?

Alsof dat allemaal nog niet bijzonder genoeg is, schrijft Frédéric Gagey, de topman van Air France, het KLM zusje, een merkwaardig opiniestuk in Het Financieele Dagblad, als zeer ongebruikelijke reactie op de naar zijn mening onjuiste beeldvorming over zijn maatschappij in Nederlandse media.

Of het toeval is dat de Air France topman zijn pen roert - uitgerekend nu FD-luchtvaartredacteur Yteke de Jong met haar scherpe pen enkele dagen eerder de overstap naar De Telegraaf bekend maakte - blijft gissen. In elk geval zijn ze bij die krant - nog steeds ook mijn krant - gelukkig niet gediend van dit soort (penne)streken van terecht belaagde directies. De vraag is relevant of die "journalistieke" ingreep van de Air France topman de FD-kolommen zonder die journalistieke transfer zou hebben gehaald?

In Frankrijk blijken Napoleon en zijn Air France legertje intussen verbolgen over de bemoeienis van de Nederlandse Tweede Kamerleden met de KLM belangen. Nou vonden we in ons land juist dat dit wel wat zwaarder aangezet had mogen worden. Maar "à la en France" is men met enkele plaagstootjes nu al in z'n wiek geschoten over de manier waarop Nederlandse parlementariërs omgaan met de ruzie en vooral de onrust rond de KLM-kas.

CDA-Kamerlid Martijn van Helvert liet aan De Telegraaf, dat de Franse ambassadeur Laurent Pic hem tijdens het gesprek, waarvoor hij was ontboden, zei dat er in de Tweede Kamer "te emotioneel" is gereageerd op de kwestie Air France-KLM.

Monsieur de ambassadeur vraagt zich af waarom de politiek zich bemoeit met een private onderneming. "Dat doen wij toch ook niet?", zou hij tegen de CDA-er hebben gezegd. Alsof bemoeienis van de staat met onze politiek en ook journalistiek op de ambassade nota bene geen staatsbemoeienis is.

Al kunnen we met alle gestuntel van onze bewindslieden tijdens het recente debat over de MH 17 zo af en toe natuurlijk best wat hulp en adviezen gebruiken. Maar dan toch maar liever niet vanuit La France, La République. Over het goede leven en het gezegde LEVEN ALS GOD IN FRANKRIJK moet wat mij betreft voortaan heel wat anders worden verstaan, dan tot nu toe altijd is gedacht.

Wat het gezegde met de FRANSE SLAG betekent, is wat dat betreft eerder van toepassing op de manier waarop in Parijs nu met de door Staat en maatschappij voorgestelde goede samenwerking wordt omgegaan.

Arnold Burlage
[email protected]