Wat van de oppositie overbleef was een slechts harde kern met op zich steekhoudende argumenten, onder meer om vlieger-salarissen te verlagen als "echte" bijdrage om de KLM uit het slop te halen. Zo ver is het echter niet gekomen. Toch is ook de nu overeengekomen verhoging van de pensioenleeftijd van 56 naar 58 jaar al een fikse stap, die nog niet zo lang geleden voor onmogelijk zou zijn gehouden.

Ook een overeengekomen belang in het aandelenpakket Air France KLM, dat kan oplopen tot 4,5 procent, en mogelijk een zetel in de bestuur van de moedermaatschappij, is met de daarmee verworven invloed al evenzeer een tot voort kort onwaarschijnlijk gehouden resultaat dat hout snijdt, al past daarbij ook een vraagteken met de dalende aandelenkoers en de bodem die daarvan met het huidige bestuur in Parijs nog niet in zicht is.

De hogere pensioenleeftijd creëert naast hardere werker met langer doorvliegen ook een niet voorzien overschot aan honderden vliegers. Wat gebeurt met die groep? Kortom, naast betrekkelijk duidelijkheid ook nog veel vragen.

De compensatie die met de hogere pensioenleeftijd voor het stagneren van de carrière is overeengekomen is en blijft vermoedelijk een pijnpunt en pakt ook vooral voor de junior vliegers gunstig uit. In de gunstigste berekeningen komt dat douceurtje zelfs uit in de buurt van een ton. Kassa! Voor hen is dus met de nieuwe cao niet echt sprake van inleveren. Integendeel. De vraag is of bij de noodzaak van de bezuinigen in de nieuwe cao dus ook op dat punt niet nog wat had kunnen worden ingeleverd. De helft van die "meevaller" gaat in elk geval naar de fiscus. Het is de vraag of dat geld niet beter in de KLM had kunnen worden geïnvesteerd.

De andere KLM-bonden wacht overigens nog een bittere pil. In tegenstelling tot de 3-jarige vlieger-cao moeten zij in het komende voorjaar al weer gaan onderhandelen over al weer een nieuwe cao. En dat zou dan nog wel eens een koude douche kunnen worden.

Toch past al met al bij het bereikte akkoord een compliment. KLM en de vlieger-vakbond zijn er samen uitgekomen en zijn ook samen tevreden met het resultaat. Voor een volgende cao kan wellicht hier en daar nog wat aan het akkoord  worden gepolijst. Eén ding staat vast: de KLM-directie onder leiding van Pieter Elbers, maar ook het personeel zijn er met het akkoord, waaraan immers ook de cao’s van het ander KLM personeel hangt, steviger door in het zadel komen te zitten met de voorlopige arbeidsovereenkomst en de gegarandeerde arbeidsrust. En dat was hard nodig ook. De komende tijd zouden de spanningen tussen Amstelveen en Parijs wel eens fors op kunnen lopen en dan is een gesloten front meer dan noodzakelijk.

Het is dan ook wrang te moeten constateren dat cao-afspraken bij Air France in Parijs nog ver weg lijken. Tot nu toe is in een jaar nog helemaal NIETS bereikt. Het leidt ook tot de conclusie dat het KLM personeel nu inlevert terwijl dat van de collega’s in Parijs nog maar moeten worden afgewacht. Op zich geeft dat in de toch al niet te beste onderlinge verhoudingen recht van spreken.

Het is nu aan de KLM-president om daarvan handig en diplomatiek gebruik te maken. Zonder meer stuk te maken dan vele KLM'ers wellicht lief is.

Arnold Burlage
[email protected]