PURMEREND - Drie weken nadat ze op 25 februari vorig jaar waren neergestort met het Turkish Airlines-toestel bij Schiphol, stapten Fred en Grada Gimpel alweer in het vliegtuig. Terug naar Qatar, waar ze op dat moment woonden. "Het instappen ging nog wel, maar het landen viel niet mee. Ik heb de leuningen stevig vastgehouden'', blikt Fred Gimpel terug op die vlucht.

“Ik ben altijd gek van vliegen geweest. Nu lette ik op alle geluiden. Maar we hebben daarna alweer veel gevlogen en de angst wordt minder'', aldus de 65-jarige Gimpel. Zijn 62-jarige vrouw had voor het ongeluk last van vrees voor vliegen, maar die is nu verdwenen. “De kans dat er nu iets gebeurt, is zo klein.''

Het echtpaar had de keus toen ze terug wilden vliegen naar Qatar: óf weer met Turkish Airlines of met KLM. ,,Maar we vonden het prima met Turkish Airlines te gaan. Ze hebben ons ontzettend goed behandeld, als echte vips'', vertelt Fred Gimpel. ,,We werden vanuit Purmerend opgehaald en kwamen in de file in de Coentunnel. Het vliegtuig heeft toen op ons gewacht. We vlogen businessclass en werden tijdens onze overstap in Istanbul per limousine vervoerd naar de business lounge. We hadden daar constant vier man om ons heen die alles voor ons deden en ons geestelijke bijstand konden bieden.''

Het stel arriveerde midden in de nacht in Qatar, waar het feestelijk werd onthaald. “Normaal gesproken is het daar nogal hectisch om door de douane te komen, maar wij mochten zo doorlopen.''

Het weerzien met de collega's, Fred Gimpel werkte veertien maanden voor Shell in een onderzoekscentrum in Qatar, was bijzonder. Hij schiet nog vol als hij eraan terugdenkt. ,,Het kon niet op, we kregen allemaal grote cadeaus. Een vrouwelijke collega die helemaal gesluierd was, omhelsde me. Dat is heel wat, omdat dat vanwege haar geloof eigenlijk niet is geoorloofd.''

Sinds december is het echtpaar terug in Nederland. Hij denkt nog vaak terug aan de dag van de vliegramp. “Maar het gaat goed. Ik sta nu wel wat nuchterder in het leven. Dan denk ik: waar maak je je druk om?'' Voor zijn vrouw is het een ander verhaal. Zij kan zich vrijwel niets meer herinneren van het ongeval. “Het idee dat ik erbij ben geweest, is heel onwerkelijk. Af en toe herinner ik me flarden. Ik weet dat ik in de klei heb gestaan en dat ik dacht: ik moet nu niet gaan lopen want het is hier zo glibberig. Als ik uitglijd, ben ik vies.''

Grada Gimpel kreeg tijdens de crash bagagebakken met koffers op haar hoofd. Ze raakte bewusteloos. “Toen ze bijkwam was het vliegtuig al bijna leeg'', vertelt haar man. “Naast ons zat nog een Turkse man die als een zombie voor zich uitkeek. We zijn samen met hem via de vleugel naar buiten gegaan. Daar heb ik mijn vrouw in het weiland gezet en ben ik teruggegaan naar binnen.'' Fred Gimpel redde nog drie mensen uit het vliegtuig. Zelf hield hij er snijwonden, een gebroken rib en een beschadigde lever aan over. “Op dat moment voelde ik niets. Ik voelde me net een beer.''

Wat een verrassingsbezoek had moeten worden voor hun zoon, dochter en de kleinkinderen, liep uit op een ramp. Het echtpaar beseft hoeveel geluk het heeft gehad. “We zouden eigenlijk business class vliegen, maar omdat we dat geld wilden besparen zodat onze kinderen naar ons toe konden komen, zaten we in economy class'', vertelt Fred Gimpel. En juist in de business class, voorin het vliegtuig, vielen de negen doden. “We hebben de dood in de ogen gekeken, maar we hebben hem uitgelachen.''


(c) ANP