In de zomer van 1973 rijdt een zestienjarige jongen op zijn splinternieuwe brommer door het Amsterdamse Bos. Soepel loodst hij zijn Puch met voetversnelling en een hoog stuur door de ochtendmist. Vandaag is de eerste dag van zijn vakantiebaantje. Hij gaat vliegtuigen laden en lossen op Schiphol. Zo dicht bij de vliegtuigen is hij nog nooit geweest. Zolang hij zich kan herinneren heeft hij iets met vliegtuigen. Hij wil wel piloot worden, maar met die vreselijke bril zit dat er niet in.

Bij de poort naast de hoge verkeerstoren laat hij wat onwennig zijn papieren pasje zien. De bewaker zwaait dat hij door mag rijden. Wie had dat ooit kunnen denken. Met je nieuwe brommer op het heilige platform van Schiphol. Honderd meter verder is de fietsenstalling.

Hij meldt zich bij de gronddienst en wordt meteen ingedeeld. Hij mag beginnen met het schoonmaken van de cabine. Het is een rare mengelmoes van ervaren werklui, gastarbeiders en studenten. Zijn ploeg mag meteen op pad, er komt een vliegtuig aan. Ze wachten bij de A-pier op de dingen die komen gaan. Het is nog vroeg en niet iedereen kan zijn ogen openhouden.

In de verte verschijnt een stipje in de lucht. "Daar zal je hem hebben", zegt de oudste van het stel, "dat zie je aan de flitslichten bij de vleugel. Bij de DC-10 knipperen ze altijd twee keer achter elkaar. Dan even niet en dan weer twee keer." De nieuweling is blij dat hij nu al iets geleerd heeft.

Als het enorme vliegtuig bij de gate stopt, gaat het circus van start. Koffers lossen, afval weg en als de passagiers eruit zijn, gaan ze aan de slag in de cabine. Ze moeten stevig doorwerken, er is maar weinig tijd. Een nieuwe bemanning lost de oude af. De vliegers overleggen met elkaar en hebben totaal geen oog voor de jongeman die hen gebiologeerd bekijkt. Zij vliegen iedere dag en hij heeft nog nooit gevlogen. Hij wil wel, maar weet niet hoe.

Met heel veel plezier werkt hij die zomer dag in dag uit op het platform. De brommer wordt afbetaald en als toetje krijgt hij een vliegticket. Zijn aller, allereerste vliegticket. Het wordt een vlucht naar Alicante. Nooit zal hij die eerste vlucht vergeten. Met een DC-8 van Martinair naar Spanje. Hij mag zelfs even in de cockpit kijken. Nu weet hij het zeker, dit is wat hij wil. Hij heeft nog geen idee hoe het gebeurt, maar dat het gebeurt is zeker.

Bijna veertig jaar later valt het doek voor Martinair. De jongen uit dit verhaal heeft geen idee hoe het met zijn brommer is afgelopen, maar vliegt nu als Boeing 777-gezagvoerder de hele wereld over. In zijn vrije tijd schrijft hij stukjes, onder andere voor Luchtvaartnieuws.nl. Zonder die eerste baan bij Martinair was het misschien nooit zover gekomen…..

Jan Cocheret