Vanmiddag vloog ik een kippeneindje en bevond me al snel op final approach voor de Kaagbaan op een windstil Schiphol. Mijn copiloot was uit de cockpit gehaald. Ik meldde me aan bij de toren. De air traffic controller gaf me echter geen landing clearance vanwege teveel crosswind, en bood me de parallelle Kaagbaan aan, met de verwarrende richtingsaanduiding 66. “Maar die ligt er helemaal niet, en zou toch dezelfde crosswindlimiet hebben”, antwoorde ik. “Het is trouwens windstil”.
Uit de speaker klonk het: “Dat kan zo zijn, maar we hebben twee rapporten uit Den Haag die zeggen dat er teveel crosswind is; de één zegt van links, de ander van rechts; daar is vervolgens over vergaderd, en het compromis is dat er in ieder geval teveel crosswind is voor een Natura 2000-gebied in de buurt dat u met uw uitstoot bedreigt. Voor de Kaagbaan 66 is nog geen rapport. Dus wat is uw keuze?
Ik verklaarde een mayday en vroeg om iedere andere beschikbare landingsbaan omdat de klimaatactivisten, die deze vlucht vanaf Lelystad hadden gecharterd, vanwege een niet rijdende trein, op de cockpitdeur stonden te bonzen om te eisen dat ik de motoren nu direct af moest zetten. Een paar hadden zich aan de copiloot vastgelijmd vanwege vermeend grensoverschrijdend gedrag.
“Ik heb niks anders beschikbaar”, zei de man in de toren. “Op de Aalsmeerbaan liggen asielschepen voor studenten die nergens een kamer kunnen vinden, de Polderbaan, die nu omgedoopt is tot de Malieveldbaan trouwens, wordt ingezaaid door boeren met tractoren, op de Bulderbaan wordt een nieuwe klimaatvriendelijke vestiging van Tata gebouwd met voorziene productie nul, genaamd Tata Steal, en van 36C zijn we nog steeds een vannacht verdwenen centerline aan het zoeken. Baan 22 is op dit moment stalling van geproduceerde luchtvaartrapporten en slecht onderbouwde meningen.”
“Ja, wat moet ik dan?”, vroeg ik. Tja, u zou eens met IndiGo kunnen bellen, misschien? Hé, ik zit hier ook alleen maar voor de beeldvorming. Normaal zit ik in een ander torentje. En ik heb trouwens geen herinnering aan eerdere luchtvaart klachten!”
Ondanks het lage brandstofniveau restte me niets anders dan een doorstart te maken. De motoren klonken initieel als een ploegende tractor, maar gingen plotseling over naar geluid van een echt vliegtuig.
Dat was het moment dat ik wakker schrok op de spottersplek van de tot dan toe nog steeds te rustige Polderbaan, waar net een Emirates A380 met een overmaat aan reverse zijn wielen op de Nederlandse grond gezet had. “Achteruit” heet dat vertaald, bedacht ik me ontwakend.
