Tijdens één van de eerste NDC-presentaties in 2014 werd de distributie voorgehouden als zou het GDS op korte termijn verdwijnen. Global Distribution Systems waren gedateerd. Het modernere platform was in staat gepersonaliseerde offers te maken met ‘verrijkte content’ hetgeen zou leiden tot een disruptieve retailervaring. 

Boeken ‘in een ‘handomdraai’ en de distributie werd alvast enig montageplezier in het vooruitzicht gesteld. De lagere distributiekosten waren een fijne bijkomstigheid. 

Vandaag zijn we 11 jaar verder. In de zakelijke markt horen we van die verrijkte content eigenlijk niet veel meer. Het bestaansrecht lijkt zich thans nog te ontlenen aan content differentiatie en continuous pricing, een weinig heilspellende legitimiteit.

Als corporates in een bepaalde distributiehoek worden gedreven kunnen er vragen gesteld worden ten aanzien van een eerlijk speelveld, zeker als gebruik gemaakt wordt van verouderde NDC-versies. Met enige plaatsvervangende schaamte aanschouwen we soms de nog immer aanwezige euforie waarmede sommige luchtvaartmaatschappijen hun ‘moderne’ NDC-programma’s aanprijzen gebaseerd op de inmiddels bijna bejaarde 17.2 standaard, feitelijk een misplaatste verheuging.

De nieuwe distributie anno 2026 richt zich eigenlijk al lang niet meer op NDC of GDS maar ontwikkelt zich veel meer naar decentralisatie. Moderne agenten werken met een nieuwe open API-kern met modulaire componenten zoals contentaggregatie, en beleids- en profielbeheer aangevuld met service. De kern is klaar voor tientallen API’s die aangesloten worden op een AI-Native infrastructuur. Het hart zal in de komende jaren nog steeds verbonden zijn met GDS-content (omwille van interline) en zeker ook NDC, maar dan wel minimaal op versie 21.3 (moeiteloos wijzigen en exchangen). De kern is uiteraard ook verbonden met Offer/Order, met als onderdeel daarvan One Order. 

In deze aanloop bestaan de systemen naast elkaar. Het geforceerd dwingen van corporates in een NDC-model dat eigenlijk nog niet aan een GDS gelijkwaardig is, is bedenkelijk, de existentie zou eigenlijk niet afhankelijk moeten zijn van uitsluiting, dit kost eigenlijk altijd marktaandeel.

In plaats daarvan zou normale marktwerking ten grondslag dienen te liggen aan de gekozen de distributiemethode, per model zijn er prijzen en de keus zou aan de klant moeten zijn.

Content differentiatie of continuous pricing kan feitelijk alleen legitiem doorgevoerd worden indien sprake is van een volwaardig NDC-product met minimaal dezelfde functionaliteiten op alle onderdelen zoals zoeken, boeken, wijzigen, betalen, ticketing, exchange en refunds, anders is het eigenlijk gewoon gedwongen winkelnering.

De betekenis van de aangevoerde euforie dient altijd op waarde geschat te worden, de mensen van WC eend adviseren immers altijd WC Eend.