Airlines vielen jarenlang buiten alle maatregelen, maar in het EU Fit for 55-plan moet het aandeel duurzame brandstof (SAF) op de Europese airports van 2 procent in 2025 groeien naar 70 procent in 2050. Het dwingt airlines voor de lange termijn te investeren in SAF. Zo kan dat op veel grotere schaal worden geproduceerd en kunnen de kosten voor het maken ervan dalen.

De maatregelen gelden echter hoofdzakelijk voor Europese airlines. Die zijn daar inderdaad druk mee bezig. Lufthansa en KLM hebben bijvoorbeeld een uitgebreid plan aan maatregelen voor de inkoop van SAF. Dat moet ook wel, want alleen al een halvering van de CO2-uitstoot wordt een hell-of-job en dat gaat echt niet lukken met voortaan houten bestek in de Business Class of het scheiden van afval tijdens de vlucht. Airlines schermen graag met wel 40 procent zuinigere nieuwe toestellen. Prima hoor, maar de milieuwinst wordt volledig teniet gedaan door de verwachte groei tot 2050. Dan moet je dus niet gek opkijken als je als op het hakblok van de milieubeweging terecht komt.

In totaal 20 procent van de langste vluchten vanaf Schiphol zijn verantwoordelijk voor 80 procent van de emissies en die vluchten kunnen we ook op langere termijn niet met waterstof of elektrisch vliegen vervangen. Wat doen de niet-Europese verrevluchtenvliegers aan CO2-reductie? Ook zij hebben zich allemaal gecommitteerd aan de IATA-doelstelling van netto nul CO2-uitstoot in 2050. Ik heb geen uitputtend onderzoek gedaan, maar constateer dat de Amerikaanse carriers inmiddels flinke stappen maken wat betreft SAF. Ze moeten wel: Delta bijvoorbeeld is recent aangeklaagd in een class action wegens greenwashing; hun activiteiten liggen dus onder het vergrootglas.

En wat doen de Midden-Oosten carriers? Dat valt eerlijk gezegd vies tegen. Emirates heeft recent 200 miljoen in een sustainability fund gestopt ‘voor onderzoek’;  voor de rest mooie woorden en beloftes.  Qatar geeft aan dat ze ‘committed’ zijn aan de net zero in 2050, maar geen flauw benul of plan hoe hier te komen. Turkish Airlines “ supports the sustainable biofuel research and development works”. Maar verder dan een paar vluchten met deels SAF is men niet gekomen.

Medespreker op de bijeenkomst was Hugo Houppermans van Anders Reizen (zie het artikel op pagina 64, red.), die een boeiend verhaal hield over hoe je als bedrijf invulling kunt geven aan impactvolle klimaatmaatregelen. Een goede ‘best practice’ is het wellicht om als bedrijf de daadwerkelijke inspanning van een airline voor een beter klimaat mee  te nemen in de keuze om er wel of niet mee te vliegen. Wie echt zijn best doet, mag daar best voor worden beloond. Holle beloftes van airlines zijn er al genoeg.