Ik zou willen stellen dat hieruit blijkt dat de deregulering in de Europese luchtvaart weliswaar het begrip 'flagcarrier' heeft aangetast doch dat het begrip springlevend is in de Nederlandse publieke opinie. Zelfs met een klein belang in de KLM van de Nederlandse overheid wordt de verantwoordelijke staatssecretaris gedwongen om over het onderwerp in de Tweede Kamer vragen te beantwoorden.

Het management van KLM kan nog steeds vertrouwen op de steun van de Nederlandse publieke opinie als de onderneming zou worden aangevallen. Zelfs als moet worden gesproken over het overhevelen van bevoegdheden aan 'Parijs', dan kan het management niet om de 'publieke opinie' in Nederland heen. Allerlei vragen komen dan op. De publieke opinie fungeert daarmee als een soort extra publieke 'toezichthouder'?

In termen van het Franse besturingsmodel voor overheidsondernemingen is dat klare taal die goed wordt verstaan. Dat er Nederlandse belangen in het spel zijn lijkt mij buiten discussie. Het belang van KLM is het belang van Schiphol is het belang van Amsterdam is het belang van Nederland. In de zijlijn is het niet zo goed te begrijpen dat het maximum aantal vluchten vanaf Schiphol naar beneden is bijgesteld. Wat moet het management in Parijs daaronder verstaan? Wordt de expansie van KLM uiteindelijk begrensd? Mag KLM rekenen op de onvoorwaardelijke steun van de Luchthaven? Ik heb de indruk dat men in Parijs daarover twijfelt.

De strijdigheid tussen het beleid van de Luchthaven en dat van KLM wordt duidelijker. Dat moet toch ook op de Alderstafel zijn doorgedrongen? Wonderlijk dat de publieke opinie als toezichthouder over de nationale luchtvaartbelangen zijn stem nog niet daar heeft laten horen.

Prof. Dr. Hugo B. Roos
Emeritus hoogleraar
[email protected]