Het vliegtuig, met registratie PH-MBN en de naam ‘Anthony Ruys’, verongelukte op 21 december 1992 op de luchthaven van het Portugese Faro. Aan boord waren 327 passagiers en 13 bemanningsleden. Bi de crash kwamen 54 reizigers en 2 stewardessen om het leven en raakten ruim 100 inzittenden gewond. Het vliegtuig was aan haar laatste periode in Martinair-dienst bezig, aangezien het spoedig zou worden omgebouwd tot KDC-10 voor de Koninklijke Luchtmacht.

In een eerder Portugees ongevalsonderzoek werd reeds geconcludeerd dat het vliegtuig bij vertrek vanaf Schiphol luchtwaardig was. Bij het ongeval bij Faro was, volgens het Portugese onderzoek, bij de landing de impact op het landingsgestel zodanig groot dat het door overschrijding van de gebruikslimieten is bezweken. Naar aanleiding van een televisie-uitzending van het programma EenVandaag in 2016 ontstond twijfel over het onderhoud aan het landingsgestel.

Het toestel zou, door onterecht verleend uitstel van het verplicht wisselen van een landingsgestel, niet luchtwaardig zijn geweest. De toenmalige staatssecretaris van Infrastructuur en Milieu verzocht de Onderzoeksraad te onderzoeken of deze beweringen klopten. Op dat moment liep reeds een second-opinion onderzoek in opdracht van de rechtbank in Den Haag.

De Onderzoeksraad vond het op dat moment niet opportuun zelf een aanvullend onderzoek te starten. Dit second-opinion onderzoek bevestigde het Portugese onderzoek en concludeerde ook dat het toestel luchtwaardig was. Na een rechterlijke uitspraak in 2020 verzocht de minister van Infrastructuur en Waterstaat de Onderzoeksraad alsnog ook te onderzoeken of er sprake was van nieuwe feiten in de uitzending van EenVandaag in 2016.

De Onderzoeksraad heeft daarop een onderzoek uitgevoerd specifiek naar het onderhoud van het landingsgestel van het verongelukte toestel. De onderzoekers bezochten hiervoor archieven in Nederland en Portugal en spraken met direct betrokkenen. Tijdens het onderzoek zijn geen afwijkingen of overschrijdingen van de onderhoudstermijnen en inspecties vastgesteld. Van enige noodzaak voor uitstel van het wisselen van het landingsgestel was dan ook geen sprake. Als eindconclusie is nogmaals bevestigd dat het toestel voldeed aan alle onderhoudseisen en bij vertrek uit Amsterdam luchtwaardig was.