Overpeinzend wat het onderwerp zou moeten zijn van mijn eerste, en misschien ook laatste, column in een Ladies Only-editie van Luchtvaartnieuws Magazine, kwam ik uit op mijn meisjesdroom. Als klein meisje wist ik het zeker: ik wilde piloot worden. Het leek me stoer, avontuurlijk en verre van doorsnee. Een ‘jongensbaan’ misschien, en juist daarom aantrekkelijk. Mijn oma was daar minder enthousiast over. Niet omdat ze vond dat ik thuis moest blijven bij eventuele kinderen, integendeel: “Doe dat vooral niet, Maaike, dat is zo saai en eentonig.” Nee, haar bezorgdheid zat in het onveilige idee van vliegen. Dus paste ik mijn plannen op haar aandringen aan naar buschauffeur. Zo veilig en dicht bij huis als mogelijk.
Als Google toen bestond, had ik haar kunnen vertellen dat vliegen, gemeten in passagierskilometers, juist één van de veiligste vervoersmiddelen is. Dat de autoritjes naar haar toe statistisch gezien veel risicovoller waren, dan een vlucht naar New York of Singapore. Daarnaast had ik haar uitgelegd dat ik het prachtig had gevonden om als een van de weinige vrouwelijke piloten door het luchtruim te gaan. In de jaren ’80 was het aantal vrouwelijke piloten bijzonder klein. Vandaag de dag is dat percentage in Nederland nog steeds maar zo’n zes procent.
Op de vraag waarom er nog maar zo weinig vrouwen in de cockpit werken, vond ik online dat het deels te maken heeft met verkeerde profielkeuzes op de middelbare school, traditionele structuren in de luchtvaart en het gebrek aan vrouwelijke rolmodellen. Diezelfde ondervertegenwoordiging zien we ook terug in het aandeel CEO’s in Nederland: slechts acht procent is vrouw, aldus consultancy.nl. Een laag percentage dat voortkomt door onder meer onbewuste vooroordelen en eveneens traditionele rolpatronen in onze maatschappij.
Dat laatste herkende ik toen ik mijn destijds tienjarige dochter vroeg wat zij later wilde worden. “Moeder,” antwoordde ze zonder aarzeling. Na drie generaties werkende vrouwen vond ik dat opvallend. Ik legde haar uit dat ik ook moeder ben, en daarnaast nog zo veel meer. Ze dacht even na en riep toen vol overtuiging: “Dan word ik óók astronaut!” Dat leek mij eerlijk gezegd een stuk enger dan piloot, maar ik hield mijn zorgen wijselijk voor me. The sky is de limit - en in haar geval zelfs dat niet.
Ik hoop dat haar generatie en de generaties daarna, vrij blijven dromen. Toekomstplannen maken zonder grenzen. Zonder traditionele verwachtingen en vooroordelen. En met goede vrouwelijke rolmodellen en ouders en grootouders, die iedere droom voor dochters en kleindochters omarmen, zodat in de nabije toekomst de helft van de piloten vrouw is.
En misschien had mijn oma stiekem wel een meer vooruitziende blik dan ik dacht. Weliswaar geen piloot, maar wél achter het stuur bij de Jong Intra Vakanties, een organisatie die groot werd met groepsrondreizen per bus.
Maaike van der Windt
Directeur de Jong Intra Vakanties
Ontvang een jaar lang 30% korting op het beste van Luchtvaartnieuws en Zakenreisnieuws. Krijg onbeperkt toegang tot al het nieuws en de bijbehorende Apps. Ontvang tevens 12 maanden het Luchtvaartnieuws Magazine in de mail of op de mat.