Als medewerker van een luchtvaartmaatschappij heb je vaak de mogelijkheid om tegen een heel laag tarief te reizen. Daar zitten natuurlijk wel een paar voorwaarden aan. De belangrijkste is dat je alleen maar mee kunt als het vliegtuig niet helemaal is volgeboekt. Daarom wordt zo’n ticket ook wel een IPB-ticket genoemd, alleen te gebruiken 'indien plaats beschikbaar'. Als alle stoelen bezet zijn, ga jij niet mee en mag je het op de volgende vlucht weer proberen.

Gelukkig kun je tegenwoordig via allerlei websites van tevoren een goed beeld krijgen van de bezetting van de vlucht die je graag zou willen nemen. Een doorgewinterde IPB-er heeft natuurlijk altijd een alternatieve route achter de hand en als je echt ergens op een bepaalde tijd moet zijn, dan zit er niets anders op dan gewoon een ticket te kopen. In zo’n geval kan IPB-en een zenuwslopende bezigheid zijn.

Dit weekend moesten mijn vrouw en ik in Florida zijn om de sleutels van ons nieuwe huis in ontvangst te nemen en wat officiële papieren te tekenen. We hadden nog een geboekt ticket naar New York en het IPB-en naar Orlando zag er prima uit. We waren ook nogal opgelucht dat de Orkaan Irene ruim voor Florida was afgebogen, aangezien de stormverzekering voor ons nieuwe huis nog niet geheel geregeld was.

Bij aankomst in New York viel direct op dat iedereen nerveus was. Op het vliegveld stonden de TV's keihard aan met nieuws over Irene en mensen waren druk met elkaar in gesprek over het naderend onheil. President Obama, burgemeester Bloomberg van New York en allerlei andere hoogwaardigheidsbekleders hadden het over de grootste natuurramp van de laatste honderd jaar.

Eenmaal bij de gate voor onze vlucht naar Orlando werden we als IPB-ers nog net niet uitgelachen. Alle vluchten zaten vol! Iedereen probeerde voor de orkaan weg te komen. Geheel volgens plan B namen we een taxi naar La Guardia, het tweede vliegveld van New York omdat daarvandaan nog een paar vluchten naar Orlando vertrokken.

Ook op La Guardia zat alles vol. De uren verstreken. Het gaf nu niet meer welke bestemming het werd, als we maar weg kwamen. Liefst ergens in Florida. Maar helaas pindakaas, alle vluchten naar de Sunshine State zaten bomvol. Er was nu nog maar een mogelijkheid. Alle gates blijven aflopen in de hoop dat er ergens twee mensen niet kwamen opdagen.

Het begon er op te lijken dat ook wij slachtoffer van Irene zouden worden tot er op een vlucht naar Tampa precies twee plekjes openbleven. De deuren gingen achter ons dicht en ons vliegtuig sloot aan in een lange rij vertrekkende toestellen die nog net voor de storm wegkwamen.

Terwijl ik dit op zaterdagavond in Florida opschrijf, hoop ik van harte dat Irene vlak voor New York nog verder afbuigt en daarna rustig de Atlantische Oceaan oversteekt. Daar kan ze dan in alle rust sterven. Maar als het een beetje tegenzit, wordt zij over een paar dagen ook nog eens de eerste herfststorm van het jaar in Nederland.

Jan Cocheret
[email protected]