De economische recessie is nog niet voorbij en dat merkt de luchtvaartbranche als geen ander. Net als in de hotelbranche, lokken luchtvaartmaatschappijen klanten met speciale, lage tarieven. Concurrentie op prijs moet het publiek aan boord van hun vliegtuig zien te krijgen. Airlines adverteren zich suf met stuntaanbiedingen, de ene nog lager dan de andere.

Dat lijkt een geweldige ontwikkeling voor de passagier die op prijs stuurt. Maar er zitten vrijwel altijd addertjes onder het gras. Want wat luchtvaartmaatschappijen inleveren op de lage ticketprijs, halen ze gewoon weer terug met nieuwe, aanvullende uitgaven. Vestzak, broekzak. Wat voor de reiziger uit de vestzak wordt gehaald, wordt door de reiziger via de broekzak terugbetaald.

De Europese Unie wil duidelijkheid over de opbouw van de ticketprijs. Passagiers moeten weten waar ze aan toe zijn. En wat doen airlines? Ze halen met een kaasschaaf steeds meer reepjes van hun product af, waardoor een verlaging van de ticketprijs gewettigd lijkt. Maar daarvoor betaalt de passagier de prijs. Die kan voor die reepjes (buiten de ticketprijs om) weer apart betalen.

Vroeger kreeg je gewoon een instapkaart als je incheckte. Maar als je nu niet vooraf online incheckt, maar gewoon op de luchthaven, ben je bij veel low cost maatschappijen plotseling zomaar minimaal 10 euro kwijt. En voor je kopje koffie aan boord mag je ook meteen een paar euro dokken. Wil je, naast je attachékoffertje een kleine koffer meenemen, dan tikt dat bij steeds meer maatschappijen voor 30 euro aan. Van en naar Amerika kon je altijd twee koffers gratis meenemen. Maar dezer dagen kondigde KLM aan dat voor de tweede koffer 50 euro moet worden opgehoest.

Via je reisagent kon je (gratis) een bepaalde stoel in een vliegtuig reserveren. British Airways biedt nu de mogelijkheid om vooraf zelf al je plaats bij een internetboeking uit te kiezen, alleen betaal je daar nu wel 10 pond voor. Tenminste, als je economy binnen Europa vliegt, want ga je club class de plas over, stopt de teller pas bij 60 pond. Letterlijk elke mogelijkheid wordt door airlines uitgeplozen om passagiers geld uit de zak te kloppen. Ryanair wil passagiers zelfs voor het gebruik van het toilet aan boord laten betalen! En dan heb ik het nog niet eens over verschillende taxen die in een ticketprijs verscholen zitten.

Door dit woud van extra heffingen die stuntaanbiedingen compenseren, ziet een passagier de bomen in het bos niet meer. Er is sprake van een toenemende onduidelijkheid. En dát terwijl de Europese Unie juist inzet op een grotere transparantie van de ticketprijs. Terwijl uit de vestzak een lage ticketprijs wordt getoverd, wordt uit de broekzak een rookgordijn van onduidelijke extra heffingen opgetrokken.

En als dat rookgordijn lijkt opgetrokken, resteert de niet onbelangrijke vraag: is die lage ticketprijs op internet ook écht de laagste ticketprijs? Dat kun je op je computer thuis of op de zaak niet zien. Maar reisagenten kunnen dat met hun geavanceerde systemen wel! Dankzij hun expertise weten zij de allerlaagste prijs te vinden. De besparing die dat de klant kan opleveren, is vaak een veelvoud van de bescheiden transaction fee die het reisbureau voor z’n inspanning vraagt. En hij hoeft zich geen zorgen te maken over wisseltrucs tussen vestzak en broekzak.

John Jansen
CEO ATP