Steeds luider klinkt het krimpgeluid rond Schiphol. Van 500.000 naar 440.000 vluchten hoor je overal. Geluidsoverlast. Het besef dat we niet alles naar onze wens kunnen hebben lijkt daarbij te ontbreken. De realisatie dat er altijd wel een paar ongemakken zullen blijven; zo niet, dan worden die meer en meer een irritant probleem.
Wil je op alle vlakken de ongemakken elimineren, dan hebben we straks wel stilte en een paar natura-bosjes, maar geen inkomen meer. Daar komt nog bij dat, als je ook nog eens niet over de grens wilt kijken qua politiek en economie in de luchtvaart (en trouwens niet alleen luchtvaart), je niet ziet dat er passagier minder gaat vliegen. Die gaat echt wel vanuit elders op pad, zodra zij menen dat er reden genoeg om te vliegen is. Dat geluid hoor je nauwelijks in de luide Schipholkrimpdiscussie.
Het is zoiets als je auto over de snelweg duwen in plaats van rijden om het milieu te sparen, zonder te willen zien dat je links en rechts wordt ingehaald door buitenlandse nummerborden. Kom je dan uiteindelijk bij het strand, dan zijn die buitenlanders daar allang weer door en gaat de zon net onder. Je schiet je doel dus aardig voorbij. Het lijkt alsof Nederland daar hard mee op weg is.
De realisatie dat we al zo veel zijn opgeschoten qua geluid lijkt compleet te ontbreken. De frequentie van vluchten mag dan wel zijn toegenomen, maar het aantal decibellen wat erbij komt kijken is drastisch verminderd door de motorontwikkelingen de laatste decennia. Misschien een plan om weer eens een goeie ouwe DC-8 boven Schiphol te laten vliegen als herinnering hoe het ooit was? Bij dat geluid zal de discussie wellicht enigszins verstommen.
Doet me denken aan een nachtstop Londen lang geleden. Zat met m’n co-piloot na de vlucht in een pub in het verlengde van één van de startbanen van Heathrow terwijl de Concorde vol gas inclusief naverbranders z’n take-off maakte recht over ons heen. Iedereen in de kroeg kon niet anders dan z’n gesprek op dat moment staken. Het eerste wat ik weer hoorde toen die vlucht enigszins op weg was, was een flegmatieke Engelsman die in dat wegstervende geluid opmerkte: “Hmm, she’s ten minutes late”. Prachtige relativering! Kan Nederland wat van opsteken.
Misschien doet het ergens een decibelletje rinkelen dat de 'Schipholherrie' niet zozeer van de vliegtuigen, maar vooral van ons eigen ongerelativeerde gekrakeel komt.